Zaterdagmorgen vertrokken we heel vroeg naar Lille.
We gaan altijd met een bus, zo’n touringcar. Dan hoef je zelf Lille niet in met
de auto want dat is echt verschrikkelijk.
Na drie uur rijden zet de buschauffeur je vlakbij
het centrum van Lille af en loop je in een mum van tijd tussen de brocante. ‘s
Avonds om 8 uur zet je je boeltje in het laadruim van de bus en ga je lekker
zitten. Want dan ben je best moe hoor, en heb je zwaar protesterende voeten.
Maar het is er zo leuk. Alleen al de sfeer is
geweldig, zelfs als je niets zou kopen (maar daar doen wij natuurlijk niet aan,
er moet gescoord worden).
Het lijkt wel of het met het jaar drukker wordt in
Lille. Ik hoorde een Fransman verzuchten dat
het wel leek of heel Nederland op bezoek was. En inderdaad, ik denk dat
bijna de helft van de mensen die daar rondlopen uit Nederland komt.
Omdat we met de bus zijn, kunnen we natuurlijk geen meubels, stoelen of ander groot spul kopen maar dat is ook niet onze insteek. We struinen de markt af voor leuke en vooral goedkope brocante. Dat is er goed te vinden maar je moet goed opletten. Het afdingen gaat ons ook steeds beter af.
Het is bijna onmogelijk om foto’s te maken maar ik heb het dit keer geprobeerd, ook om thuis te laten zien.
Je kunt werkelijk over de mensen heenlopen maar als je dan even een straatje inslaat waar geen braderie is, kun je rustig bijkomen.
Hier zaten wij even op een steen, dit is mijn
vriendin met onze ‘Lille-karretjes’. Deze vriendin ken ik al mijn hele
leven, vroeger waren we buurmeisjes. We wonen beide nog steeds in hetzelfde dorp, niet zo heel ver van elkaar.
Het is niet zo dat we deur bij elkaar platlopen, soms spreken we elkaar weken
niet,
maar voor brocante kunnen we elkaar wakker maken.
Dit is de buit.
De spuitfles is het ‘duurste’ item. Ik had geld
meegekregen van mijn moeder om zelf mijn verjaardagscadeautje te kunnen kopen
in Lille.
Blauwe spuitflessen zijn enigszins zeldzaam en ze
vragen er belachelijke prijzen voor. Ik heb ze zien staan voor € 65 tot € 80!!!
Bij een wat oudere man in een leuk straatje zag ik
opeens twee spuitflessen tussen de spullen staan, een groene en een blauwe. Ik
vroeg naar de prijs van de blauwe,
Aah! dat was
al veel minder dan de prijzen die ik noemde maar toch nog te veel, want ik wilde de
fles van het geld van mama kopen.
Na wat gehakketak kreeg ik bijna ruzie
met monsieur, maar ik mocht de fles hebben voor de prijs die ik wilde. Als ik
hem maar meteen smeerde. Ik vroeg nog om een krant maar die kreeg ik niet, ik
moest hem zo maar meenemen, ha, ha.
Och, dat boos worden zal wel bij het ‘spelletje’
horen.
De rest van de spullen hebben geen van allen méér
dan € 5,-- gekost,
Deze sleutels waren met z'n drieën maar € 1,--.
dan blijft het leuk, toch?
Het kant is een soort kraagje of jabot. Die wil ik nog wassen en strijken voor op m’n paspop. Het andere dingetje is ook een jabot, heel oud maar heel mooi en verfijnd.
Die bruine kan vind ik zelf super.
Zeg, ik ga eens wat aan mijn huishouden doen.
Afgelopen week is er niet veel van gekomen.
Ik groet jullie
Barry