DES GUIRLANDES


Het leven is een feest
Maar je moet zelf de slingers ophangen


zondag 29 juni 2014

O schone stede... Beauville


église deSaint-Jacques

We kennen allemaal Parijs. We weten van grote steden als Marseille, Nice of Avignon.
De Provence, Côte d’Azur, Bretagne of de Vogezen. Zelfs als je er nooit geweest bent, weet je van het bestaan af.

Iets onbekender is het département Lot-et-Garonne. Toeristisch nog niet uitgemolken. Het is vernoemt naar de twee belangrijke rivieren in dit gebied: de Lot en de Garonne. Het département is ruim vijfduizend vierkante kilometer groot en telt minder dan vierhonderd duizend inwoners. Met een bevolkingsdichtheid van slechts 63 inwoners per vierkante kilometer is het gebied een stuk minder dicht bevolkt dan Nederland.
 
De provincie Zuid-Holland, waar ik woon,  heeft een bevolkingsdichtheid die maar liefst twintig keer zo hoog is als die van Lot-et-Garonne!
Maar zelfs onze meest rustige provincies Drenthe, Groningen en Friesland tellen gemiddeld bijna drie tot vier keer zoveel inwoners per vierkante kilometers.  

Hoe rustig wil je het hebben?

Daar zijn pareltjes te vinden. Kleine schattige oude Franse dorpjes die hun oorsprong vinden in het Romeinse tijdperk of de Middeleeuwen.
Zoals Beauville.

Beauville ligt tussen de grote steden Bordeaux en Toulouse. Maar beide steden liggen wel meer dan 100 km ervandaan. Het  ligt hoog en kijkt uit over een weids heuvelachtig gebied.
De velden zijn gevuld met  zonnebloemen, graan, mais, boomgaarden of koeien. Heel afwisselend en de verschillen in kleur zijn overweldigend.
 
 
Kijk! De pijl wijst aan waar het huisje ligt.

Het centrum is klein, je kunt het in één keer overzien. Het is heel traditioneel ingericht, een  plein met café, mairie en kerk. Er is een bakker en een ieniemienie supermarktje
 
Dit is le mairie, het stadhuis

links van de mairie een straat en dan dit huis

dan weer een straatje
 
Net als andere oudere dorpen heeft het een duidelijk aanwezige versterkingsmuur rondom. Er is zelfs een kasteel. Dat kun je helaas niet bezoeken omdat het in privébezit is.  
 
zomaar een deur

of hek van een achtertuin
De kerk, de église catolique de Saint-Jacques uit de 16e eeuw staat op de lijst van historische monumenten van het departement Lot-et-Garonne. Niet dat het een heel bijzondere kerk is hoor. Maar juist door de eenvoud vind ik hem mooi.
 
 
Op zondag hebben wij de mis bijgewoond. Mijn vooroordeel dat er in Frankrijk geen hond meer naar de kerk gaat, is om zeep geholpen. Ik denk dat er toch wel zo’n 50 mensen waren. Voor een dorp met ongeveer 500 inwoners is dat percentage gewijs zeker niet minder dan in Nederland.
Ik weet natuurlijk niet of dit uitzondering of regel is.

De kerkgangers waren jong, oud, man, vrouw, gezinnen en kinderen. We werden hartelijk en warm ontvangen. De pastoor gaf iedereen een  hand bij binnenkomst en opnieuw iedereen een hand toen de kerk weer uitging. Ik heb met gespitste oren zitten luisteren, af en toe begreep ik flarden van wat er gezegd werd. Zingen ging beter, want dan kon je meelezen. Ik ben zelf niet katholiek, dus een katholieke dienst op zich was ook wennen voor mij. 

In de Lot-et-Garonne heb je het gevoel in 'het echte Frankrijk' terecht gekomen te zijn. Je mengt je hier prima tussen de lokale bevolking die vriendelijk, beleefd en gastvrij is. Het imago van botte Fransen wordt in deze streek zelden tot nooit bevestigd. Zoiezo, heb ik geen hekel aan Fransen.

Ongemerkt is deze blogpost een heel verhaal geworden.
Tsja, waar het hart vol van is, loopt de mond van over…

Er komt nog meer, sorry

In de volgende post
 
Au revoir!
Barry
 

woensdag 25 juni 2014

Beauville



We zijn weer terug uit Frankrijk. Het was maar voor even, zes dagen om precies te zijn, maar wat heb ik genoten. Heerlijk!!

Kennissen hebben een huisje in Beauville, een prachtig klein plaatsje in de Lot-et-Garonne. Het dorpje telt maar een kleine 400 inwoners, ik spreek dus niet voor niets over ‘dorpje’
Vier jaar geleden waren wij er ook al geweest en dit jaar gingen we met z’n vieren, mijn broer, schoonzus, manlief en ikzelf.

We zijn ’s avonds vertrokken en hebben de hele nacht doorgereden, omstebeurt. Na ongeveer 1100 km kwamen we ’s morgens om ongeveer 10.00 uur aan in Beauville.
 
daar sta ik
 
Het hek stond nog open, we konden zo de 'oprijlaan' oprijden.
 
 
Wat een rust! Het huisje staat op zo’n prachtige unieke plek, aan het einde van een straat aan de rand van het dorp. Feitelijk is het ooit onderdeel geweest van de ‘stadsmuur’ rond Beauville. De eigenaar van het huisje, die kennis dus, heeft het gekocht, eigenhandig opgeknapt en van alle gemakken voorzien.
 
 
Met die ‘gemakken’ bedoel ik electriciteit, een mooie keuken, een prima badkamer en  heerlijke bedden. Voor de rest niets, alleen maar stilte, ruimte en rust. Geen radio, tv, Ipad, laptop. Dat had ook geen zin want er is weinig bereik en geen Wifi.  Ik heb dus ook niet kunnen bloggen.
’s Avonds konden we heel even aanhaken op een wifispot maar die kans benutte ik om de kinderen even de appen.

 
Aan de voorkant lijkt het misschien wat klein maar dat is schijn.

Dit is de achterkant




Het hele terrein, het gras, de bomen, alles wat je op deze foto ziet is eigen grond en hoort bij het huisje.
’s Nachts is het er helemaal stil en verschrikkelijk donker.
Als je 's morgens het achterraam opent (eerst het raam, dan het luik) zie je dit:
 

 
Niks mis mee, toch?
 
Je kunt  laag, achter op het terras zitten met dit uitzicht
 
 
 en boven op het terras zie je dit

 
In het huisje een leuke brocante kast.
 
 

 
Grappig, ontbijten met een Franse croissant op een oer-Hollands Boerenbont bordje.
 
Oef, wat veel foto's heb ik gemaakt.  In deze post alleen het huisje. De volgende keer laat ik meer zien van Beauville.
De keer daarna zal foto’s laten zien van de omgeving.

En dan volgt ook nog een post over twee kleine vide-greniers waar ik wat leuke brocante heb gescoord.

Wordt vervolgd dus…


A bientôt!
 
Barry

zaterdag 14 juni 2014

Zoveel te doen


Het kwam er gewoon niet van, van bloggen bedoel ik.


Ik heb het de afgelopen weken zo druk gehad, zowel op het werk als privé.
Niks erg hoor, het meeste is ‘eigen schuld’ en bovendien geweldig leuk.

Vanaf begin april hadden we iedere week en ieder weekend wel wat; feest, verjaardagen, een familiereünie en vorige week een ontroerend mooi Pinksterfeest.  Onze zoon heeft ‘Belijdenis van het geloof’ gedaan.
Voor wie niet weet wat dat is;  dan erken je voor God en de mensen dat je gelooft en beloof je dat je je daarvoor wilt en zult gaan inzetten. Negentien jongelui stonden voorin de kerk, hoe bijzonder. De kerk was gewoon te klein, er moesten mensen in aparte zalen om de dienst via de beamer mee te maken.

Maar ja, door al die drukte schiet bloggen er als eerste bij in.
 
 
Wat ik nog niet had verteld, donderdagavond heb ik een heuse workshop ‘papieren rozen’ gegeven. Deed ik het eerder een beetje in familiekring en op de vrouwenvereniging van mijn moeder. Op veler verzoek heb ik de stoute schoenen aangetrokken en een workshop georganiseerd. Het vergde veel voorbereiding en tijd maar ik heb geen spijt, het was een succes (als je dat van jezelf zeggen mag).

De locatie deed ook veel. Ik had een ruimte gehuurd in een boerderij hier in ons dorp (ja, ja, ook in de Randstad bestaan nog boerderijen). Zo gaaf! Met uitzicht op de koeien. Zelf had ik geen tijd om foto’s te maken maar als je wilt zien hoe het was, kijk dan op de blog van Lia van House of Seasons (klik). Zij was er ook en dat vond ik een hele eer.

Inmiddels heb ik al aanmeldingen voor een volgende keer. Daar had ik niet op gerekend! Maar op 25 september is er weer een workshop. Ook weer in Boerderij Het Lansingerland (klik)
 
Vorig weekend is manlief nog wel even langs de hortensiaboer gereden. Hij kwam met prachtige hortensia’s thuis.
 

Roze met een beetje wit en een beetje groen.
 
 
 
Zondag is Charlotte jarig dus zaterdag mag ik weer de keuken in om taarten te bakken en hapjes te maken. De boodschappen zijn vrijdagavond allemaal gedaan.

Maar volgende week gaat de stekker er even uit. Dan ga ik samen met man, broer en schoonzus een korte vakantie houden in Zuid-Frankrijk. Om precies te zijn op het platteland van de Lot et Garonne.
 in het plaatsje Beauville
We gaan in het huisje van kennissen, een heerlijk huisje in een heel klein dorp. Een dorp met een bakker, een kerk, een café en een mairie annex postkantoor. Meer heb je toch niet nodig?
Lekker uitrusten, wandelen, eten koken, lezen en spelletjes doen. Maar er staan ook twee brocantes op de agenda.

Kannietwachten!

Toch wel. Eerst de verjaardag van Charlotte. Ze wordt zondag 21, dat is opnieuw een feestje waard.
 
Liefs,
Barry

maandag 2 juni 2014

Macarons de Paris...... uh d'Amsterdam



Afgelopen vrijdag reisde ik af naar Amsterdam. Op zich al leuk natuurlijk maar ik ging deze keer niet alleen voor de stad maar voor een workshop ‘macarons’.

Ik wilde zo graag eens leren hoe je macarons maakt. 
Ze zien er mooi uit, zijn erg lekker en komen ook nog eens uit Parijs.
Meer goede eigenschappen kan een koekje niet hebben. Toch?

Manlief had me opgegeven, het was cadeau voor Moederdag.
Nou, ik kan jullie zeggen; het was werkelijk Ge-wel-dig! Ik heb zo genoten.

De workshop was ’s avonds maar ’s middags nam ik al de trein naar Amsterdam. Wat een stad is dat toch, mal en dwaas door elkaar. Het was er ontzettend druk. Nadat ik wat gewinkeld had in het centrum ben ik nog even naar de Negen Straatjes gelopen, dat blijft leuk en daar was het iets rustiger.
 



 
Daarna ben ik via de Singel naar de Haarlemmerstraat gelopen.
 
De workshop werd gegeven bij Petit Gâteau (klik klik) in de Haarlemmerstraat door een echte Parijse Pâtissière. We leerden de macarons dus maken op de originele Parijse manier, precies zoals ze bijvoorbeeld ook bij Ladurée in Parijs worden gemaakt.
 
We leerden hoe het beslag moet worden gemengd, daarbij luistert het heel nauw op welk moment je de ingrediënten toevoegt èn bij welke temperatuur.

 
We leerden nette ‘rondjes’ opspuiten en heerlijke vullingen maken.
 
 
 Net uit de oven
 
 
vullen
 


En dit is het eindresultaat


Macarons in de smaken framboise, pistache, chocolat en vanille
 
Ik ben zo trots op mij!

Na afloop ging ik naar huis met een doosje vol macarons.
Fait moi-même et très savoureux!  

Ik hoop maar dat het me thuis ook zal gaan lukken maar met het recept dat we meekregen en alles wat ik geleerd heb, heb ik er goede hoop op.
 
Een aanrader dus!
En voor mij zeker voor herhaling vatbaar, maar dan een andere workshop.
 
 
 
Groeten!
Barry