Laken & Servet

 

We zijn net terug van een fijn weekend met het hele gezin. Dat is met z’n zessen, wij, onze zoon en dochter en hun vriendin en vriend. Vorig jaar, toen we ter ere van mijn verjaardag naar Parijs zijn geweest, hebben we bedacht om er een familietraditie van te maken; ieder jaar een paar dagen weg met elkaar.

We begonnen vrijdags met een lunch bij ons thuis. Ik had pompoensoep gemaakt, een echte herfstsoep. Daarna reden we richting  Zuid-Limburg, eigenlijk België, we zaten zo’n vier kilometer over de grens in de Voerstreek. Ik had een via internet een B&B gevonden.

Omdat we er praktisch langs zouden komen, wilde ik graag langs Caatje brocante in Heel. Niet iedereen (eigenlijk niemand) zat te springen om brocante maar ik heb ze gewoon meegesleurd. Och, het was maar voor even…

 

Mooie spullen heeft Caatje! In de volgende blogpost zal ik foto's laten zien.

 

Na Caatje reden we door naar Laken en Servet in Moelingen, België, net over de grens. Spannend! Zou het er net zo mooi zijn als dat de website deed vermoeden?

Gelukkig wel, zelfs meer dan dat!

Met een gerust hart kan ik iedereen Laken & Servet aanbevelen. Kijk maar eens op hun website (klik)  Mooie, schone, comfortabele kamers, een gezellige ontbijtkamer annex salon met houtkachel èn, je zult het niet geloven, sfeervolle stillevens met brocante!

 

 

 

We werden er allerhartelijkst ontvangen met koffie, thee en een schaal koekjes.

Nadat we ons geïnstalleerd hadden, reden we ’s avonds naar Eijsden voor een diner bij brasserie La Meuse. Natuurlijk moesten we het Limburgs soervleisj (zuurvlees) proberen.

De volgende dag, na een smakelijk en uitgebreid ontbijt, maakten we een lange wandeling door de Voerstreek. Wauw, hoe mooi is het daar, dat wist ik niet.

 

 

 

 

’s Middags reden we naar Maastricht. Daar kon een ieder zijn eigen gang gaan. De jongelui hebben natuurlijk gewinkeld.

 

 

 

Voor  ’s avonds hadden we een tafel gereserveerd bij Il Bacaro bar e cucina op het Vrijthof alwaar wij lekker Italiaans gegeten hebben.

Na een gratis extra uurtje slapen, wat een mazzel, togen we zondag, na weer een heerlijk ontbijt terug naar huis.

Nu weten we het zeker; deze traditie van jaarlijks met elkaar weg, houden we erin!

Barry

Entree!

 

 Je loopt er eigenlijk alleen doorheen als je naar buiten, naar boven of naar het toilet gaat. Je zult maar hal zijn…
Bij ons is het niet anders. Je komt binnen via de voordeur en dan sta je in de hal. Daar hang je je jas op en stiefel je door naar de huiskamer.

Maar misschien onderschat ik de hal. Eigenlijk is het toch een soort visitekaartje.

Aan de hal kun je vaak al zien wat voor soort mensen er wonen, van welke sfeer ze houden. Zijn de bewoners opgeruimd of rommelig, jong of oud, en met z'n hoevelen zijn ze (kijk naar de schoenen die er staan)

Ik hoop maar dat als mensen bij ons binnen komen, ze in ieder geval het gevoel krijgen dat ze welkom zijn, dat het gezellig is en warm.

 

Soms zullen ze denken dat we rommelig zijn ( ligt eraan wanneer ze aan de deur staan) en soms dat er een kraakheldere huisvrouw de scepter zwaait ( je kunt het treffen). Verder is onze hal vooral gewoon, met drie deuren en een trap naar boven. We hebben er oude opgeknapte deuren en die bevallen nog steeds. Veel leuker dan de deuren die oorspronkelijk in het huis zaten.

Voor op de wc-deur had ik al heel lang een emaille plaatje. Het zat nog steeds niet op de deur maar het lag op het plankje in het toilet. Vorige week heeft manlief het maar eens op de deur geschroefd.  Toch wel leuk, ook al is het oud en geroest.

Zolang als wij er wonen liggen er witte en zwarte plavuizen, ik ben ze nog steeds niet zat. Ze raken een beetje versleten maar dat is juist goed! Die tegels mogen van mij nog lang blijven.

In de hal staat ook een wit kastje. Het komt nog uit het oud grenen tijdperk, de jaren ’80 toen bijna iedereen fan was van oud Engels grenen. Al een tijd terug heb ik het kastje wit geverfd met krijtverf. Onlangs ben ik bezig geweest het bovenblad weer kaal te maken. Is nog niet gelukt want er zit ook een waslaag op. Binnenkort maar wat hardhandiger hiermee aan de slag.

 

 

Wat op het kastje staat, wisselt steeds. Nu staat er een stenen kandelaar met daarop een oude jampot met waxinelichtje, een Franse jardinière met oude dadeltakken, een paar schoenenmallen en een hoedenstandaard met daarop géén hoed maar mijn trouwhandschoentjes.

Sober maar sfeervol.

 

Boven het kastje hangt een heel oude spiegel. Deze hebben we al zolang we hier wonen en komt uit een oud huis dat ontruimd werd. Manlief heeft de spiegel toentertijd gered van de vuilnisbelt.

Niemand begreep wat wij met die oud spiegel wilden. Ik ben er nog steeds heel blij mee.

Dit was dus een klein rondje hal.

Maar hang je jas op en kom verder
dan zet ik thee...

Barry

Umbrië en Toscane

Kan het nog? Jawel toch. Ik wil nog foto's laten zien van de andere helft van onze vakantie.

Mocht je er geen zin in hebben dan scroll je gewoon lekker door.

 

Onze vakantie begon in Le Marche, oftewel de Marken, daar had ik al foto's van laten zien.

De tweede helft van de vakantie waren we in Umbrië maar eigenlijk ook in Toscane.  ‘Officieel ‘ verbleven we in Umbrië maar als we iets te hard gas gaven, zaten we in Toscane. Van beide streken hebben we dus wat meegepikt.

Ook een prachtig stuk Italië! Echt het Italië zoals je je Italië voorstelt, althans dat vond ik.

 

Glooiende okerkleurige heuvels met cipressen en pijnbomen met daarboven een felblauwe hemel. Wonderschone steden, stadjes en gehuchtjes waar je kunt rondslenteren en, niet te vergeten, heerlijk eten!

 

 

We verbleven in een prachtig gerestaureerd klassiek Umbrisch/Toscaans boerderijhuis, middenin de olijfgaarden en vanaf ons terras uitzicht op het Meer van Trasimeno

 

 

 

Assisi, de stad van de heilige Franciscus, die met de vogels en de dieren kon praten.

Met een basiliek zo groot!

Nou ja, het zijn eigenlijk drie kerken in één, bovenop elkaar

Cortona, een oude stad in Toscane, gelegen op een heuvel. Met een wirwar aan straatjes en steegjes met winkels, restaurantjes, antiek en veel galeries.

 

 

En Firenze (Florence) Wat een geweldige stad.

We zijn er vanaf ons vakantie-adres met de trein naartoe gereisd.

Ook leuk om eens mee te maken.

 

De Basilica di Santa Maria del Fiora of kortweg

de Duoma (de Dom) van Florence.

Immens!!

 

 

David

 

Het beroemde marmeren beeld van Michelangelo op de Piazza della Signoria. Nu eens een foto van alléén de bovenkant. De onderkant wordt mij al teveel belicht. Jammer genoeg  wordt zodoende vaak voorbij gegaan aan het feit dat dit een staaltje van beeldhouwkunst is dat zijn weerga niet kent.

 

 

Op de achtergrond zie de beroemde Ponte Vecchio, een brug vol juwelierswinkeltjes.

Ook zijn we op bezoek geweest bij Fattoria La Vialla in Castigglion Fibocchi. Kennen jullie dat? Kijk anders eens op hun site (klik)

Het bestaat dus echt!

We hebben een rondleiding over dit landgoed gekregen, in de wijnkelders geweest, bij de olijfpersen, de bakkerij en zó heerlijk geluncht. Niet normaal meer.

 

Ook de kippen waren er als de kippen bij

 

Perugia, een superoude stad. Bestaat al vanaf de tweede eeuw na Chr.(!)

Heel bijzonder en mooi.  

 

 

En als het echt tè heet werd…

 

Dan deden we gewoon helemaal niks…

Nu zitten we volop in de herfst en lekker thuis

Ook wel weer fijn toch?

Niks om te klagen

 

Groetjes,

Barry