Domaine de Savigny

Toch nog maar een blogpost van mij. Ik had beloofd dat ik zou laten zien waar we afgelopen zomer onze vakantie hadden gevierd.

Ik had wel al verteld dat we in Bourgondië waren geweest. En ik had wat brocante-aankopen laten zien. Maar in deze post wil ik laten zien waar we precies zaten.

Helemaal leuk, helemaal Frans: Domaine de Savigny (klik)

Ik ben gek op dit soort plekjes.
We zaten in de gîte op het terrein van het grote huis.

 

 

 

Groot, comfortabel en rustig

 

 

Dit is de keuken, maar er was ook een grote huiskamer en slaapkamer èn een eigen terras

 

 

 

Zo'n slaapkamer zou ik thuis ook wel willen

 

 

en dan ook met dit uitzicht

 



Iedere dag liepen we wel even naar het grote huis voor de wifi, niet dat ik niet zonder kan, maar er speelde wat aan het thuisfront waar we van op de hoogte wilden blijven.

 

Je kon daar heerlijk zitten, buiten of binnen

 

 Met overal leuke hoekjes

 

 

Je kon er ook ontbijten of dineren. Zo gezellig, dineren op het terras achter het huis met uitzicht over de velden. Gretha kookt heerlijk en is een geweldige gastvrouw. We bleven tot laat zitten, dan gingen de vuurkorven en de kaarsen in de lantaarns aan en kon je een warme plaid pakken uit de mand bij de achterdeur. Dat is toch vakantie!

 

 

 

Maar zoals ik al zei, het is er super rustig. Als je graag geanimeerd wilt worden of iedere avond wilt flaneren langs terrasjes, moet je hier niet naartoe gaan. De dorpjes zijn klein, stil en lijken verlaten. Helaas trekken veel Fransen weg van het platteland.

Maar je komt er heerlijk tot rust. Je kunt er fantastische wandelingen maken, door de bossen, de graanvelden, langs kleine kerkjes, velden met schapen. Afgewisseld met een dagje naar een grotere plaats (waar je wel op een terras kunt zitten) of ’s morgens in alle vroegte naar een brocante en dan de rest van de dag lekker lezen in de zon met een wijntje naast je.

Ik zeg “niks mis mee”

We hadden dit adres gevonden via “Bijzonder plekje” (klik)

Van de zomer kon je een Instagramfoto insturen die je gemaakt had op het bijzondere plekje dat je via Bijzonder Plekje had geboekt en een overnachting winnen op weer een ander bijzonder plekje. En laat ik nu de gelukkige zijn!

 

Dit was de foto waarmee ik de overnachting gewonnen heb.

Eind deze maand gaan we de prijs verzilveren. We hebben er een nachtje bij geboekt en zodoende kunnen we er fijn drie daagje tussenuit.

Gewoon een beetje vakantie.

 

INDONESIË

 

 

Ik heb wat te vertellen.

Wat vooraf ging...
In september heeft mijn man een marathon gelopen in Ecuador. Dit deed hij niet voor zichzelf maar voor kinderen en gezinnen die in extreme armoede leven. Deze marathon gaat uit van De Vierde Musketier, een internationale christelijke mannenbeweging. Daarom noemen ze de marathon voor het goede doel "Muskathlon".

De Muskathlon is een ultieme uitdaging op een extreme locatie waarbij deelnemers significante bedragen ophalen in de strijd tegen onrecht. Het persoonlijke doel van iedere deelnemer is om € 10.000,— op te halen voor kindsponsor-organisatie Compassion. Naast het trainen voor de marathon nog een extra uitdaging dus. Maar ook dat is ruimschoots gelukt (ruim € 17.000 !)

Ecuador, een prachtige Zuid-Amerikaanse land. De schoonheid van de natuur staat in schril contrast met de leefomstandigheden waar een groot deel van de bevolking in verkeert. Naast armoede zijn vooral drugs, drank en sociale problemen grote issues die mensen in hun greep houden. Tijdens deze reis werd mijn man geconfronteerd met die extreme armoede, kwam in contact met de bevolking en bezocht Compassion-projecten.

Nu is mijn lief door zijn Muskathlon-Ecuador avontuur zo enthousiast geworden over Compassion maar bovenal over onze goede God, dat hij vond dat ik ook zoiets moest gaan doen.

Een marathon? Nou nee! Een beetje hardlopen is best lekker, één of twee keer per week een rondje  van 5km voor de lol en de algehele conditie maar een marathon, daar ga ik echt niet aan beginnen.

Toen kwam  Compassion op de proppen met een vrouwenreis naar Indonesië en heeft hij me gewoon opgegeven! Zonder dat ik het wist! Mijn eerste reactie was grote schrik “dat ga ik echt niet doen hoor!” Maar inmiddels ben ik aan het idee gewend. Dus ja, ik ga mee en laat het gebeuren.

In Indonesië, op noord-Sumatra start Compassion begin 2017 met het zogenaamde Child Survival Programma. Want juist moeders en baby's die in armoede leven, zijn extreem kwetsbaar.

Het Child Survival Programma van Compassion redt moeders en baby's

Moeders en baby’s worden geholpen te overleven. Compassion begeleidt vrouwen tijdens de zwangerschap en helpt bij de bevalling. Daarna wordt de ontwikkeling van de baby goed gevolgd. Ook krijgen de moeders les op het gebied van gezondheid, hygiëne en voeding. De vrouwen krijgen onderwijs uit de Bijbel. Ze worden geleerd voor zichzelf te zorgen en voor zichzelf op te komen. De moeders leren lezen, schrijven en krijgen de mogelijkheid een vak te leren, zodat zij financieel zelfstandig kunnen worden en voor hun kinderen kunnen zorgen. Vrouwen die een onderneming willen beginnen kunnen les krijgen in het schrijven van een businessplan en ontvangen eventueel een microkrediet.

En ik mag hieraan meehelpen! Wat een voorrecht.

Begin april reis ik met vijftig vrouwen uit Nederland af naar Indonesië. Door middel van acties en donaties willen we met elkaar minimaal
€ 36.000,-- bijeen brengen. Genoeg om dit project op te starten en drie jaar te laten draaien.

 

 

Ik ben knuffelpopjes aan het maken die ik verkoop voor dit doel. Sinds ik dit gelanceerd heb op mijn facebookpagina heb ik al vijf popjes verkocht in één week tijd. Aan de slag dus voor meer!

 

 

 

A.s. vrijdag en zaterdag (25 en 26 november) zullen er ook wat popjes te koop zijn op de Zeeuwse winterfair in Kats, Zeeland (http://www.zeeuwsefairs.nl/ )in de kraam van La Boutique Vintage. En ik maak ze ook op bestelling. Dus mocht je zo’n popje willen kopen, kom maar door (desguirlandes@gmail.com) De prijzen zijn vanaf € 8,50 voor een kleintje tot € 14,50 voor een grotere.

 

Maar gewoon geven aan dit geweldig mooie project kan natuurlijk ook.

Beetje brutaal misschien, maar ik bedacht dat als de helft van al mijn volgers € 1,-- zouden doneren, er zomaar € 100,-- op de teller bij zou komen.

Als je ons wilt helpen het bedrag bij elkaar te krijgen dan kan dat direct via de volgende link

https://www.compassion.nl/giftcspindonesie/ naar beneden scrollen en klikken op 'doneer nu' 

Een heel verhaal, niets over wonen deze keer. Maar ik hoop dat ik jullie geraakt heb.

In ieder geval bedankt voor het lezen.

Groetjes,

Barry

Oktober

Het wordt langzaamaan kouder, de bladeren aan de bomen verkleuren. Mooi!

We hebben de waakvlam van de gashaard maar weer aangezet zodat we met één druk op de knop kunnen genieten van een gezellig en warm haardvuur.

 

Natuurlijk, het is veel leuker en romantischer om echt een vuurtje te stoken in een open haard maar dit is een handig alternatief.

 

 

 

Inmiddels heeft manlief ook weer een berenklauw gescoord.  Uit zijn werk op de fiets, hij heeft het laatste stuk gefietst met de berenklauw in z'n ene hand. Serieus die berenklauw was bijna twee meter hoog en anderhalve meter breed. Hoe hij het gedaan heeft weet ik niet, maar zo'n man heb ik. Hij denkt altijd aan mij. Soms neemt hij een bloemetje mee en soms een berenklauw. Ik moest hem wel korter en in stukken zagen anders wist ik echt niet waar ik hem kwijt kon.

Best jammer want hij was prachtig maar waar laat je zo'n ding anders?

Het hertengewei dat ik vorig jaar bij Caatje brocante kocht heb ik weer te voorschijn gehaald. Hij past precies op het randje van de haardombouw als hij stil blijft liggen.

 

 

 

en ’s avonds branden we fervent kaarsjes.

Herfst, niks mis mee

Vacance à la campagne

 

Dat bloggen, ik weet niet wat het is. Het lijkt wel of de rek er een beetje uit is. Inmiddels blog ik al een aantal jaren, vanaf 2012 om precies te zijn.

In het begin plaatste ik bijna iedere week wel een blogpost. Later werd dat steeds minder en dit jaar is het nog maar heel weinig.

Volgens mij ben ik niet de enige, het lijkt wel trend. Veel van mijn favoriete blogs zijn inmiddels gestopt of posten steeds minder. Dat maakt het ook minder leuk om te bloggen.

Maar ik laat het er nog niet bij zitten. Hier een nieuwe blogpost.

 

 

Afgelopen zomer, vlak voor de bruiloft, zijn mijn man en ik op vakantie geweest in Bourgondië. Heerlijk was het daar. Rustige, landelijk, vredig, mooi en zo echt helemaal ‘Frans’. Nogal logisch, zul je denken,  het ligt in Frankrijk. Toch, het maakt verschil. Er zijn van die plekken die zo toeristisch zijn dat het er zomers bijna een Nederlandse (of Engelse) enclave lijkt en waar alles lijkt te draaien om het vermaak en de commercie. Zo jammer.

Wij houden ervan om ons te begeven onder de gewone Fransen en ons stokbrood te kopen bij de plaatselijke boulangerie en onze boodschappen op de markt of bij zo’n piepkleine supermarché te doen.

Er zijn mensen die zeggen dat Frankrijk best leuk is, maar dat het zo jammer is dat er Fransen wonen. Misschien hebben zij alleen te maken gehad met Fransen die de lompe Nederlandse toeristen zo spuugzat zijn, dat ze er geen zin meer in hebben om beleefd te zijn. Want zeg nou zelf, zijn wij Nederlanders altijd zo’n vriendelijk volk?

In ieder geval, de Bourgondiërs zijn, voor zover wij het hebben kunnen beoordelen, aardige mensen.

En  weet je, in Bourgondië stikt het ook van de brocante marktjes. Van die gezellig, kleine marktjes op het dorpsplein of op het veldje achter de kerk. Marktjes waar je nog heel mooie Franse spulletjes kunt kopen voor echt heel weinig. Op deze foto’s laat ik de inkoop zien van één brocante-rondje.

 

 

En geloof het of niet, alles zo rond de € 5,-- per stuk, soms iets meer, soms iets minder maar nooit boven de € 10,--.

 

 

En nu volgend jaar niet allemaal naar Bourgondië rijden natuurlijk ;-)

De volgende blogpost zal ik laten zien waar we zaten.

 

 

 

 

We made our own fairytale



foto: Elma Claassen (klik)

 

Het heeft lang genoeg geduurd, ik ga weer aan het bloggen. Ik heb er ook weer zin in en tijd voor.

En zóveel te vertellen, dat ook.

Ik begin bij de mooiste dag van dit jaar,  ik denk de mooiste dag van de afgelopen vijf jaar, of tien? De trouwdag van onze dochter en, nu is het officieel, onze schoonzoon.

Natuurlijk zit er ook een  scherp kantje aan, een klein beetje. Het is nu stil en leeg in huis. Gewoon ànders en dat is best even wennen, meer nog dan ik had verwacht. Ze is vanuit het ouderlijk huis getrouwd. We waren vaak samen thuis, wij alleen. Vandaar dat gevoel.

Maar genoeg…

 

 

Het was geweldig! Ik sta nog steeds niet met beide benen op de grond. Van begin (heel vroeg) tot einde (weer heel vroeg, ’s nachts dus) was het één groot feest. Vol liefde, geluk, blijdschap en zegen.




 foto: Elma Claassen

 

foto: Elma Claassen

Alleen ik wist van te voren hoe de bruid eruit zou komen te zien. Ze heeft de jurk van mij gekregen en samen zijn we die gaan uitzoeken, in februari al. Daarna ben ik bij al de pas-sessies geweest. Heel fijn om zo samen met je dochter toe te leven naar haar dag, alsof je samen een mooi geheim deelt. “Hoe zou J. de jurk vinden? Wat zal papa zeggen? En hoe zal oma reageren als ze ziet dat ik hààr bruidskroontje draag?” Het kroontje wat mijn moeder droeg op haar trouwdag, ruim 50 jaar geleden.

 

 

’s Morgens vroeg om zes uur kwam Lilit, de kapster, om Charlotte’s haar te doen en dat van haar bridesmaid, haar nichtje en beste vriendin,  ze schelen anderhalf jaar. Omdat we al om half tien moesten vertrekken naar het gemeentehuis, had ik besloten mijn haar zelf te doen. Op youtube een  kapsel met tutorial gezocht en dat héél veel keer bekeken en  heel, heel veel keer geoefend. Het zat, mede door het gebruik van XXStrong haarlak, de hele dag

foto: Elma Claassen

De bruidegom was ook heel mooi. Een prachtig pak op maat en moet je eens kijken wat hij in de voering heeft laten borduren. Echt een trouwpak

 

 

Na het gemeentehuis hadden we de fotosessie met familie, je kent het wel. Daarna een lunch met alle daggasten.

’s Middags de kerkdienst, het hoogtepunt van de dag. De dag ervoor hebben we samen de kerk versierd met rozen, hortensia's, tule

 

 

Het was mooi  om dit mee te maken met zoveel familie, vrienden, gemeenteleden.

Na de dienst was er nog een receptie en daarna reden we naar De Tuin in Rotterdam-Kralingen voor het diner met aansluitend een knalfeest. En als ik zeg knalfeest, bedoel ik dat ook.

En toen was de dag om. Drie uur ’s nachts waren we weer thuis.

Het bruidspaar vloog naar Florence voor de huwelijksreis in Toscane.

Inmiddels zijn ze terug en lijkt het erop dat het leven zijn ‘gewone’ gangetje weer heeft.

De napret blijft,

de herinneringen zullen we voor altijd koesteren.

 

'brocant' stoeltje

 

Het stoeltje dat ik vorig jaar kocht bij de kringloop is af.

Ik geef toe, het heeft even geduurd maar in etappes is het precies geworden wat ik voor ogen had.

Eerst de stof eraf, dat heeft mijn lief gedaan, die heeft veel meer geduld dan ik.

Toen heb ik het geverfd met de milkpaint  van Miss Mustard Seed Milkpaint in de kleur Grainsack. Een mooie grijswitte kleur. En het leuke van die Milkpaint is dat het niet goed dekt, het gaat chippen en bladderen. Ook ligt de verf er niet op maar het wordt een soort één geheel met het hout. Zo lijkt het net of het stoeltje eigenlijk altijd wit is geweest en door de tand des tijds is aangetast.

Bij Minty in Den Haag kocht ik  een mooie linnen in jutekleur.

Over Minty had ik al eens eerder verteld, echt een aanrader als je mooie stof zoekt voor gordijnen of om een meubelstuk te bekleden. Het zit in de Frederikstraat in Den Haag. Een winkel vol restanten van meubelstoffen, veelal van bekende duurdere merken (klik) waarvan de meeste € 19,99 per meter maar laat de stof die ik koos nu ook nog eens dubbel afgeprijsd zijn,
€ 10,-- de meter!

Het bekleden van het stoeltje heb ik ook in etappes gedaan. Ik vond het best nog wel een klus maar dat zal komen omdat ik het niet dagelijks doe. Eerst de rugleuning, daarna de zitting  en toen de armleuninkjes. Om de nietjes te bedekken kocht ik prachtig mooi afwerkband op de weekmarkt in Rotterdam. En of je het nu gelooft of niet, ik vond precies de kleur en dat voor € 1,-- per meter!

Zo zie je maar weer, mooi hoeft dus niet altijd duur te zijn! Alles bij elkaar heeft het me nog geen € 60,-- gekost, dat is de stoel, verf, stof en afwerkband bij elkaar opgeteld.

Het klinkt misschien een beetje vrekkig maar dat is toch gewoon hartstikke leuk?

 

Dit was het toen ik het kocht bij de kringloop. Wat een metamorfose hè

 

 

En het zit nog lekker ook en dat is mooi meegenomen want om nu een stoel alleen voor de sier in huis te zetten…

Groetjes,

Barry