Oktober

Het wordt langzaamaan kouder, de bladeren aan de bomen verkleuren. Mooi!

We hebben de waakvlam van de gashaard maar weer aangezet zodat we met één druk op de knop kunnen genieten van een gezellig en warm haardvuur.

 

Natuurlijk, het is veel leuker en romantischer om echt een vuurtje te stoken in een open haard maar dit is een handig alternatief.

 

 

 

Inmiddels heeft manlief ook weer een berenklauw gescoord.  Uit zijn werk op de fiets, hij heeft het laatste stuk gefietst met de berenklauw in z'n ene hand. Serieus die berenklauw was bijna twee meter hoog en anderhalve meter breed. Hoe hij het gedaan heeft weet ik niet, maar zo'n man heb ik. Hij denkt altijd aan mij. Soms neemt hij een bloemetje mee en soms een berenklauw. Ik moest hem wel korter en in stukken zagen anders wist ik echt niet waar ik hem kwijt kon.

Best jammer want hij was prachtig maar waar laat je zo'n ding anders?

Het hertengewei dat ik vorig jaar bij Caatje brocante kocht heb ik weer te voorschijn gehaald. Hij past precies op het randje van de haardombouw als hij stil blijft liggen.

 

 

 

en ’s avonds branden we fervent kaarsjes.

Herfst, niks mis mee

Vacance à la campagne

 

Dat bloggen, ik weet niet wat het is. Het lijkt wel of de rek er een beetje uit is. Inmiddels blog ik al een aantal jaren, vanaf 2012 om precies te zijn.

In het begin plaatste ik bijna iedere week wel een blogpost. Later werd dat steeds minder en dit jaar is het nog maar heel weinig.

Volgens mij ben ik niet de enige, het lijkt wel trend. Veel van mijn favoriete blogs zijn inmiddels gestopt of posten steeds minder. Dat maakt het ook minder leuk om te bloggen.

Maar ik laat het er nog niet bij zitten. Hier een nieuwe blogpost.

 

 

Afgelopen zomer, vlak voor de bruiloft, zijn mijn man en ik op vakantie geweest in Bourgondië. Heerlijk was het daar. Rustige, landelijk, vredig, mooi en zo echt helemaal ‘Frans’. Nogal logisch, zul je denken,  het ligt in Frankrijk. Toch, het maakt verschil. Er zijn van die plekken die zo toeristisch zijn dat het er zomers bijna een Nederlandse (of Engelse) enclave lijkt en waar alles lijkt te draaien om het vermaak en de commercie. Zo jammer.

Wij houden ervan om ons te begeven onder de gewone Fransen en ons stokbrood te kopen bij de plaatselijke boulangerie en onze boodschappen op de markt of bij zo’n piepkleine supermarché te doen.

Er zijn mensen die zeggen dat Frankrijk best leuk is, maar dat het zo jammer is dat er Fransen wonen. Misschien hebben zij alleen te maken gehad met Fransen die de lompe Nederlandse toeristen zo spuugzat zijn, dat ze er geen zin meer in hebben om beleefd te zijn. Want zeg nou zelf, zijn wij Nederlanders altijd zo’n vriendelijk volk?

In ieder geval, de Bourgondiërs zijn, voor zover wij het hebben kunnen beoordelen, aardige mensen.

En  weet je, in Bourgondië stikt het ook van de brocante marktjes. Van die gezellig, kleine marktjes op het dorpsplein of op het veldje achter de kerk. Marktjes waar je nog heel mooie Franse spulletjes kunt kopen voor echt heel weinig. Op deze foto’s laat ik de inkoop zien van één brocante-rondje.

 

 

En geloof het of niet, alles zo rond de € 5,-- per stuk, soms iets meer, soms iets minder maar nooit boven de € 10,--.

 

 

En nu volgend jaar niet allemaal naar Bourgondië rijden natuurlijk ;-)

De volgende blogpost zal ik laten zien waar we zaten.

 

 

 

 

'brocant' stoeltje

 

Het stoeltje dat ik vorig jaar kocht bij de kringloop is af.

Ik geef toe, het heeft even geduurd maar in etappes is het precies geworden wat ik voor ogen had.

Eerst de stof eraf, dat heeft mijn lief gedaan, die heeft veel meer geduld dan ik.

Toen heb ik het geverfd met de milkpaint  van Miss Mustard Seed Milkpaint in de kleur Grainsack. Een mooie grijswitte kleur. En het leuke van die Milkpaint is dat het niet goed dekt, het gaat chippen en bladderen. Ook ligt de verf er niet op maar het wordt een soort één geheel met het hout. Zo lijkt het net of het stoeltje eigenlijk altijd wit is geweest en door de tand des tijds is aangetast.

Bij Minty in Den Haag kocht ik  een mooie linnen in jutekleur.

Over Minty had ik al eens eerder verteld, echt een aanrader als je mooie stof zoekt voor gordijnen of om een meubelstuk te bekleden. Het zit in de Frederikstraat in Den Haag. Een winkel vol restanten van meubelstoffen, veelal van bekende duurdere merken (klik) waarvan de meeste € 19,99 per meter maar laat de stof die ik koos nu ook nog eens dubbel afgeprijsd zijn,
€ 10,-- de meter!

Het bekleden van het stoeltje heb ik ook in etappes gedaan. Ik vond het best nog wel een klus maar dat zal komen omdat ik het niet dagelijks doe. Eerst de rugleuning, daarna de zitting  en toen de armleuninkjes. Om de nietjes te bedekken kocht ik prachtig mooi afwerkband op de weekmarkt in Rotterdam. En of je het nu gelooft of niet, ik vond precies de kleur en dat voor € 1,-- per meter!

Zo zie je maar weer, mooi hoeft dus niet altijd duur te zijn! Alles bij elkaar heeft het me nog geen € 60,-- gekost, dat is de stoel, verf, stof en afwerkband bij elkaar opgeteld.

Het klinkt misschien een beetje vrekkig maar dat is toch gewoon hartstikke leuk?

 

Dit was het toen ik het kocht bij de kringloop. Wat een metamorfose hè

 

 

En het zit nog lekker ook en dat is mooi meegenomen want om nu een stoel alleen voor de sier in huis te zetten…

Groetjes,

Barry

Op de helft

Vandaag zijn we alweer op de helft van 2016. Ik vind de tijd zo ontzettend snel gaan. Was dat vroeger nou ook altijd zo? Volgens mij niet, toen duurden winters lang en zomers oneindig.

Ook waren de winters altijd koud en wit en de zomers warm en zonnig… Toch?

Of zou het toch iets met leeftijd te maken hebben? Mijn oma zei het altijd al “hoe ouder je wordt, des te sneller gaat de tijd”. Het blijkt waar, proefondervindelijk bewezen.

 

 

Ik had nog wat foto’s van de haard mèt kaarsen. Staat best leuk zo ’s avonds. Want hoe frisjes en regenachtig het weer ook is, de haard aan is me toch te gortig. ’s Zomers staat de waakvlam altijd uit, dus zomaar even aan dat gaat niet, dan moeten al die blokken hout eerst weg en weer terug. Teveel gedoe dus.

Maar brandende kaarsen op de rand geven een fijne sfeer zonder dat het te heet wordt.

 

 

 

Je ziet ook nog net vlaggetjes hangen. Onze dochter was jarig en met verjaardagen hang ik nog altijd slingers op.

 

 

Dit was haar laatste verjaardag thuis dus ook nog eens speciaal.

 

 

Ze kreeg een ontzettend leuk boeket met pioenrozen en dat mocht lekker beneden staan.

 

 

En kijk eens, ze heeft het van geen vreemde, ook zij houdt van oude spullen. Geweldig toch, zo’n vintage typemachine. En hij doet het nog ook.

Ik merk dat het bloggen bij heel veel bloggers op een laag pitje staat. Bij mij eigenlijk ook. Misschien is gewoon het ‘blogtijdperk’ een beetje voorbij.

Dan lees je in 2050 in de geschiedenisboeken:

“Werden computers in het begin vooral gekocht en gebruikt door bedrijven, later werden ze aangeschaft voor thuis. Net zo onmisbaar als toentertijd de wasmachine en stofzuiger. En niet alleen het zakelijke en nodige werd op de personal computer (pc) gedaan, ook in de vrijetijdsbesteding  ging de pc een steeds grotere rol spelen. In het begin van de 21^e eeuw kwam vooral het bloggen in opmars en werd een echte hype onder (huis)vrouwen tussen de 40 en 60 jaar. Dit  heeft ongeveer 20 jaar geduurd en werd later overgenomen door o.a. Facebook en Instagram, mede omdat deze programma’s gemakkelijk en snel op de smartphone kon worden aangestuurd…”

Wie weet, dan zijn onze blogposten gewoon cultureel erfgoed geworden! Leuk voor onze kleinkinderen. Jammer dat er geen blogs zijn uit 1950 of 1960. Dat had me nou ontzettend leuk geleken.

Groetjes weer,

 

Barry

La France, je t'aime!

Het allermeest houd ik toch wel van de Franse sfeer, dat was en dat blijft. Ik ben wel iemand ‘van de Franse slag’, een beetje nonchalant, niet té gestyled. Maar toch ook van de Franse élégance, sierlijk, fris en soms een tikkeltje frivool.

 

Landelijk Frans, daar houd ik ook van. De zonnebloemvelden, de grote rollen gedroogd gras op de hellingen, de olijfbomen, de geurende oneindige rijen lavendel. Stokbrood bij het ontbijt en een ‘Plat de jour’ op een terras mèt wijn.  Het Franse platteland, het maakt niet uit waar, voelt altijd een beetje als thuis.

 

 

Misschien heeft het te maken met mijn liefde voor Frankrijk maar het  stoer en sober van tegenwoordig, is aan mij niet besteed.

Hoewel, stoer kan ik wel waarderen, maar dan in de zin van landelijk rustiek en vooral authentiek. Spullen met een verleden, zoals aardewerk en afgebladderde verflagen.

Maar sober, ik kan er niet aan wennen. Het is me vaak te somber, te donker en te grijs. En alles lijkt op elkaar. Kleuren verdwijnen uit de huizen, zelfs bloemen. Ook in de lente en zomer wordt gekozen voor dode takken.

En de wereld is al zo donker!

Sorry, ik wil niemand voor het hoofd stoten.

 

 

Ik ken Frankrijk best goed en ben er inmiddels op heel veel plekken geweest, van Picardië, Normandië en Bretagne tot het uiterste zuiden, de Provence, Languedoc, de Pyreneeën, l’Alsace, Auvergne, Dordogne, de Alpen en het Massif Central. En in héél veel steden, met stipt op één Parijs. Ik ken de weg in Parijs misschien wel beter dan in onze eigen hoofdstad.

En je kunt veel van ‘Les Français’ zeggen maar sober zijn ze in géén geval, daar hebben ze gewoon teveel ‘joie de vivre’ voor. En ik kennelijk ook ;-)

Om de gashaard wat rustieker te maken, heb ik drie oude klinkers op het randje gelegd. ’s Zomers staat de waakvlam uit maar nu heb ik wat dikke kaarsen op de klinkers gezet (op deze foto's nog niet, zie ik)

 

 

In de stenen waterkan heb ik een olijftak mèt olijven gezet. Helaas geen echte tak, wel geprobeerd maar die gaan altijd snel slap hangen. Deze nepper is van een mooie kwaliteit (dus dan mag het)

In de achtertuin is het één groot feest! Zodoende kan ik steeds wat afknippen en in een vaasje zetten, iedere kleur is welkom. Het vaasje/potje kocht ik onlangs bij de Potstal, de geschreven kaart, het aardewerken flesje en de 'frogs' komen uit, jawel, Frankrijk, gevonden op een vide grenier.

Zomer!

 

nog even...

dan gaan we weer naar Frankrijk, de Bourgogne deze keer.

Ik kijk ernaar uit

 

 

De slaapkamer

 

Eindelijk is het er eens van gekomen, we gaan onze slaapkamer onder handen nemen. Dat was nodig. Eigenlijk slaat zo’n opmerking natuurlijk helemaal nergens op.
Wat is 'nodig'?
 
Kijk eens goed!
We hebben een huis, een bed, een plek onder de zon.
We hoeven niet hutje op mutje met z’n allen in een tent of hut te slapen.
Zonder angst, zonder honger.

Dus…

Natuurlijk is het niet nodig, ik wil gewoon iets anders.
Gewoon omdat het leuk is, nergens anders voor.
Vandaag een tipje van de sluier.

Op de boerderijfair in Emst kochten we twee oude luikensets voor achter het bed.

 

 

Ons bed, ons eerste bed van grenen, stond en staat er nog steeds. De matrassen hebben we wel al eens vervangen .

Maar nu lijkt het toch een nieuw bed want ik heb het geverfd. Laatst won ik via een Facebook-actie een pot Annie Sloan verf met wax. Ik koos voor de kleur Duck Egg, een mooie blauw-grijs-groene kleur. Daarna wat doorgeschuurd en  met lichte en donkere wax gepatineerd.

Echt mooi geworden.

Maar het behang dat er, ik denk, al ruim 15 jaar op zit, staat er niet bij. Dus dat gaat er af, iedere dag een stukje. Ik wil de wanden in de kalkverf gaan zetten.

 

 

We hebben geen haast, want de zomer is in aantocht en daar wil ik van genieten.

Met als hoogtepunt de bruiloft van onze dochter in augustus.

Daar kijk ik nog het meest naar uit.

Vandaag ga ik geen behang schrappen. Ik doe het nodige in huis en rij vanmiddag lekker naar een vriendin in Rockanje.

Met dit weer hóór je gewoon op het strand te lopen.

Niet dan? Ja toch?

Groetjes,

Barry

French Farm Fair en Landelijk en sober wonen

Soms plan je iets weken van te voren en soms ‘komt iets op als kakken’. Wat een vreselijk spreekwoord is dat eigenlijk.

Afgelopen zaterdag dus, we gingen echt plotsklaps de hort op, vriendin en ik.

Vriendin had gelezen over de French Farm Fair in Bergambacht en of mij dat wat leek. Nu is Bergambacht niet echt ver, een half uurtje met de auto en ik had zaterdag niet veel bijzonders te doen. Nou ja de was, de strijk, stofzuigen, wc’s, boodschappen  etc. maar dat kan ook later.

Dus om half tien reden wij naar Bergambacht.

Toen we daar aankwamen, was het me toch druk! Dat hadden we niet verwacht. We parkeerden de auto in een weiland en liepen naar boerderij, gewoon de massa achterna. “wat moeten al die kinderen en mannen op een brocantemarkt?” vroegen we ons nog af.

 

 

Nou de boerderij waar we in eerste instantie waren was een kaasboerderij en die dag was het ‘Koeiendans’, dat wil zeggen dat de koeien voor het eerst het weiland in mochten. En dan komt iedereen kijken want dat is zo’n grappig gezicht, koeien die als lichtvoetige hertjes de wei in dansen.

Maar goed, daar kwamen wij niet voor. We begrepen dat de brocante een boerderij verderop was.

 

Heel gezellig en sfeervol op het erf achter een geweldig mooie boerderij

 

Inmiddels stonden de koeien in de wei, zie je ze staan op de achtergrond?

De lichtgrijze Franse aardewerken kan met één oor, je ziet hem staan op het tafeltje,  nam ik mee. Leuk als vaas voor landelijke boeketten. 

Na deze fair reden we via Moordrecht terug naar huis omdat het open dag was bij  Carola van Landelijk en Sober wonen (klik). Heel leuk om in haar huis en winkel te mogen rondkijken. Heel andere koek dan brocante, dat wel. Carola's huis is sober en stoer.

 

 

Die grove balk ingemetseld onder de gashaard vind ik echt een vondst.

 

Maar het meest onder de indruk was ik eigenlijk van haar tuin. Lekker groot en prachtig aangelegd.

 

 

We dronken nog een kop koffie en kochten wat kleinigheden. Ik kocht een toef gedroogde tijm in jute lap, leuk voor op tafel.

Aan het begin van de middag waren we weer op honk en kon ik alsnog die boodschappen doen, even een stofzuiger door het huis slingeren en de wc’s poetsen.

Gezellig zo’n onverwachts uitje

 

fijne week!