DES GUIRLANDES


Het leven is een feest
Maar je moet zelf de slingers ophangen


donderdag 30 juni 2016

Op de helft


Vandaag zijn we alweer op de helft van 2016. Ik vind de tijd zo ontzettend snel gaan. Was dat vroeger nou ook altijd zo? Volgens mij niet, toen duurden winters lang en zomers oneindig.

Ook waren de winters altijd koud en wit en de zomers warm en zonnig… Toch?

Of zou het toch iets met leeftijd te maken hebben? Mijn oma zei het altijd al “hoe ouder je wordt, des te sneller gaat de tijd”. Het blijkt waar, proefondervindelijk bewezen.
 
 
Ik had nog wat foto’s van de haard mèt kaarsen. Staat best leuk zo ’s avonds. Want hoe frisjes en regenachtig het weer ook is, de haard aan is me toch te gortig. ’s Zomers staat de waakvlam altijd uit, dus zomaar even aan dat gaat niet, dan moeten al die blokken hout eerst weg en weer terug. Teveel gedoe dus.

Maar brandende kaarsen op de rand geven een fijne sfeer zonder dat het te heet wordt.
 
 

 
Je ziet ook nog net vlaggetjes hangen. Onze dochter was jarig en met verjaardagen hang ik nog altijd slingers op.
 
 
Dit was haar laatste verjaardag thuis dus ook nog eens speciaal.
 

 
Ze kreeg een ontzettend leuk boeket met pioenrozen en dat mocht lekker beneden staan.
 

 
En kijk eens, ze heeft het van geen vreemde, ook zij houdt van oude spullen. Geweldig toch, zo’n vintage typemachine. En hij doet het nog ook.

Ik merk dat het bloggen bij heel veel bloggers op een laag pitje staat. Bij mij eigenlijk ook. Misschien is gewoon het ‘blogtijdperk’ een beetje voorbij.

Dan lees je in 2050 in de geschiedenisboeken:

“Werden computers in het begin vooral gekocht en gebruikt door bedrijven, later werden ze aangeschaft voor thuis. Net zo onmisbaar als toentertijd de wasmachine en stofzuiger. En niet alleen het zakelijke en nodige werd op de personal computer (pc) gedaan, ook in de vrijetijdsbesteding  ging de pc een steeds grotere rol spelen. In het begin van de 21e eeuw kwam vooral het bloggen in opmars en werd een echte hype onder (huis)vrouwen tussen de 40 en 60 jaar. Dit  heeft ongeveer 20 jaar geduurd en werd later overgenomen door o.a. Facebook en Instagram, mede omdat deze programma’s gemakkelijk en snel op de smartphone kon worden aangestuurd…”


Wie weet, dan zijn onze blogposten gewoon cultureel erfgoed geworden! Leuk voor onze kleinkinderen. Jammer dat er geen blogs zijn uit 1950 of 1960. Dat had me nou ontzettend leuk geleken.

Groetjes weer,
 

Barry

dinsdag 14 juni 2016

La France, je t'aime!

Het allermeest houd ik toch wel van de Franse sfeer, dat was en dat blijft. Ik ben wel iemand ‘van de Franse slag’, een beetje nonchalant, niet té gestyled. Maar toch ook van de Franse élégance, sierlijk, fris en soms een tikkeltje frivool.

 
Landelijk Frans, daar houd ik ook van. De zonnebloemvelden, de grote rollen gedroogd gras op de hellingen, de olijfbomen, de geurende oneindige rijen lavendel. Stokbrood bij het ontbijt en een ‘Plat de jour’ op een terras mèt wijn.  Het Franse platteland, het maakt niet uit waar, voelt altijd een beetje als thuis.
 
 
Misschien heeft het te maken met mijn liefde voor Frankrijk maar het  stoer en sober van tegenwoordig, is aan mij niet besteed.


Hoewel, stoer kan ik wel waarderen, maar dan in de zin van landelijk rustiek en vooral authentiek. Spullen met een verleden, zoals aardewerk en afgebladderde verflagen.

Maar sober, ik kan er niet aan wennen. Het is me vaak te somber, te donker en te grijs. En alles lijkt op elkaar. Kleuren verdwijnen uit de huizen, zelfs bloemen. Ook in de lente en zomer wordt gekozen voor dode takken.
En de wereld is al zo donker!
Sorry, ik wil niemand voor het hoofd stoten.
 
 
Ik ken Frankrijk best goed en ben er inmiddels op heel veel plekken geweest, van Picardië, Normandië en Bretagne tot het uiterste zuiden, de Provence, Languedoc, de Pyreneeën, l’Alsace, Auvergne, Dordogne, de Alpen en het Massif Central. En in héél veel steden, met stipt op één Parijs. Ik ken de weg in Parijs misschien wel beter dan in onze eigen hoofdstad.

En je kunt veel van ‘Les Français’ zeggen maar sober zijn ze in géén geval, daar hebben ze gewoon teveel ‘joie de vivre’ voor. En ik kennelijk ook ;-)

Om de gashaard wat rustieker te maken, heb ik drie oude klinkers op het randje gelegd. ’s Zomers staat de waakvlam uit maar nu heb ik wat dikke kaarsen op de klinkers gezet (op deze foto's nog niet, zie ik)
 
 
In de stenen waterkan heb ik een olijftak mèt olijven gezet. Helaas geen echte tak, wel geprobeerd maar die gaan altijd snel slap hangen. Deze nepper is van een mooie kwaliteit (dus dan mag het)


In de achtertuin is het één groot feest! Zodoende kan ik steeds wat afknippen en in een vaasje zetten, iedere kleur is welkom. Het vaasje/potje kocht ik onlangs bij de Potstal, de geschreven kaart, het aardewerken flesje en de 'frogs' komen uit, jawel, Frankrijk, gevonden op een vide grenier.


Zomer!
 
nog even...
dan gaan we weer naar Frankrijk, de Bourgogne deze keer.
Ik kijk ernaar uit
 
 

maandag 6 juni 2016

De slaapkamer



 
Eindelijk is het er eens van gekomen, we gaan onze slaapkamer onder handen nemen. Dat was nodig. Eigenlijk slaat zo’n opmerking natuurlijk helemaal nergens op.
Wat is 'nodig'?
 
Kijk eens goed!
We hebben een huis, een bed, een plek onder de zon.
We hoeven niet hutje op mutje met z’n allen in een tent of hut te slapen.
Zonder angst, zonder honger.

Dus…
Natuurlijk is het niet nodig, ik wil gewoon iets anders.
Gewoon omdat het leuk is, nergens anders voor.
Vandaag een tipje van de sluier.

Op de boerderijfair in Emst kochten we twee oude luikensets voor achter het bed.
 
 
Ons bed, ons eerste bed van grenen, stond en staat er nog steeds. De matrassen hebben we wel al eens vervangen .

Maar nu lijkt het toch een nieuw bed want ik heb het geverfd. Laatst won ik via een Facebook-actie een pot Annie Sloan verf met wax. Ik koos voor de kleur Duck Egg, een mooie blauw-grijs-groene kleur. Daarna wat doorgeschuurd en  met lichte en donkere wax gepatineerd.

Echt mooi geworden.


Maar het behang dat er, ik denk, al ruim 15 jaar op zit, staat er niet bij. Dus dat gaat er af, iedere dag een stukje. Ik wil de wanden in de kalkverf gaan zetten.

 


 
We hebben geen haast, want de zomer is in aantocht en daar wil ik van genieten.
Met als hoogtepunt de bruiloft van onze dochter in augustus.
Daar kijk ik nog het meest naar uit.

Vandaag ga ik geen behang schrappen. Ik doe het nodige in huis en rij vanmiddag lekker naar een vriendin in Rockanje.

Met dit weer hóór je gewoon op het strand te lopen.

Niet dan? Ja toch?

Groetjes,

Barry