Appeltaart

Laatst waren een oom en tante 50 jaar getrouwd.
Dat is natuurlijk een feest waard, want hoe geweldig is dat! 50 jaar getrouwd!
En ik heb (bijna) alle 50 jaren mogen meebeleven.
De allereerste jaren niet heel bewust natuurlijk maar de verhalen ken ik zeker wel. Zelfs verhalen uit de verkeringstijd van mijn vader en moeder en van die tante en oom, alsof ik erbij geweest ben.

Het gezin waar ik uit kom en het gezin van die oom en tante trokken heel veel met elkaar op. De kinderen zijn van dezelfde leeftijd dus ook met mijn neef en nichten heb ik een goede band. Spelen bij elkaar, logeerpartijen, daagjes uit en zelfs samen op vakantie.

Goeie herinneringen…

Het feest was bij ‘Schenkerij De Boomgaard’ in Benthuizen.

We kregen een rondleiding door de boomgaard en toen mochten we zelf appels gaan plukken.

 
Daarna een heerlijk buffet in de Schenkerij met een hilarische beamerpresentatie over die afgelopen 50 jaar. Wat leuk toch,  trouwfoto’s, gezinsfoto’s, vakantiefoto’s enzovoort. Ook een prachtige quiz. Herinneringen kwamen boven en wat hebben we gelachen! Ons groepje werd tweede, het groepje van mijn broer eerste, maar daar zat mijn moeder bij, die wist natuurlijk de antwoorden op bijna alle vragen.

De appels lagen eerst een tijdje na te rijpen, dat moest.

 

Afgelopen weekend heb ik er een appeltaart van gemaakt.  Gewoon zo’n klassieke met reepjes deeg bovenop.

 

 

Buiten viel de regen met bakken uit de lucht. Ongelofelijk, hoeveel regen er zondag is gevallen.

Maar wij zaten in ons droge, warme huis te genieten. Lekker is dat, appeltaart.
 

Natuurlijk denk ik ook aan de aardappelboeren die hun oogst verloren hebben zien gaan.

Of je zult maar lekkage hebben en de kelder staat blank. Dat is niet grappig.

Hopelijk kunnen deze mensen de problemen het hoofd bieden.

Vandaag is het droog maar buiten ziet het er nu wel heel herfstachtig uit. De straat ligt bezaaid met bladeren en  takken.

Ik ga koffie pakken. En er is nog een stukje appeltaart over.

Mmm…

Groeten,

Barry