Muziekpapier

Laatst maakte ik een krans van muziekpapier. Jaren geleden maakte ik er ook al eens één, maar die had ik verkocht in de veronderstelling dat ik er snel nog eentje zou maken.

Nou, dat heeft dus een hele tijd geduurd. Pas een week of twee geleden kwam er eens van. Ik was een vrijdagavond alleen thuis, m'n boek was uit en er was niks op tv (Flikken Maastricht was afgelopen)

 

Het idee is niet van mezelf, ik zag ze ooit op blogs voorbijkomen, onder andere op de blog  Wonen in Wit .

Nu zie ik dat het al zes jaar geleden is! Time flies...

Volgens mij komt het oorspronkelijke idee van Déjà-Vu in Oosterhout maar dat weet ik niet zeker. Afijn, dit is dus mijn krans. Het is best een werkje en je krijgt zere vingers van de krammen, maar het resultaat is super leuk.

 

 

Eerder liet ik hem zien op Facebook en Instagram en omdat er door sommigen gevraagd werd hoe ik hem maakte, zal ik een korte omschrijving geven (Tamar op Wonen in Wit heeft op haar blog ook een korte omschrijving gegeven)

Je hebt alleen een strokrans, (oud)muziekpapier en krammen nodig.

Mijn strokrans is 28 cm in doorsnee, ik kocht hem bij de Action. Muziekpapier kun je bij de kringloop kopen, oude piano of orgel studeerboeken ofzo. De krammen kocht ik gewoon bij een Tuincentrum. Wel kleintjes, want die dikke waar je kersttakken vastkramt, werken niet.

 

Je scheurt het muziekpapier in kleine stukken, hoeft niet persé vierkant. Laten we zeggen ongeveer 10 x 10 cm (of 7 x 9 cm, zoiets...)

 

 

Dan maakt je van ieder stukje een soort ‘tuutje’ door met je vinger in het midden te prikken, kijk op de foto wat ik bedoel.

 

 

Deze tuutjes kram je dakpansgewijs op de krans.

Ik heb ongeveer 150 krammetjes gebruikt en dus ook 150 stukjes papier. Je kunt hem eventueel nog opleuken met stukjes kant of lint ertussen.

Als de krans helemaal vol is geprikt, vorm je de papiertoefjes een beetje dat ze wat wijder staan. Gewoon tot je tevreden bent met het resultaat.

Ik hoop dat diegene die deze krans willen gaan maken, het zo een beetje snappen. Eigenlijk valt er niks aan te snappen, gewoon gaan doen, dat werkt het beste.

Groetjes,

Barry