Mama’s quilt

De post over de troonswisseling mag weer plaatsmaken.
Tijd voor een nieuwe blogpost.

Mijn moeder is heel creatief. Ze kan bijvoorbeeld heel mooi naaien. Nu vooral kleding voor haarzelf, vroeger naaide ze ook veel voor mijn zusje en mij, soms ook voor m’n broer. Ze heeft zelfs mijn trouwjurk genaaid! En dat was een megaklus. Ik wilde graag ruwe zijde en dat is echt een crime om te verwerken, het rafelt al als je ernaar kijkt. Maar de jurk was prachtig geworden en ik heb hem met trots gedragen.  Nu ligt hij bijna 26 jaar veilig opgeborgen.

Toentertijd heeft ze niet alleen mijn trouwjurk genaaid maar ook nog haar eigen mantelpak en de jurk van mijn zus.  Hoe ze dat allemaal heeft klaargespeeld!..

Grappig, er waren mensen, die toen even dachten dat mijn zus de bruid was. Zij had een kanariegele satijnen jurk met open rug en een grote gele bloem in het haar. "Wow, kijk nou, een gele bruid" werd er geroepen. Maar toen kwam ik en ìk was de bruid, gewoon in het ivoorwit. Heel traditioneel, ik ben traditioneel.

Naast naaien heeft mama van alles gedaan, breien, haken,  macrameeën, kantklossen, glas schilderen, kaarten maken enzovoort, enzovoort. Noem iets creatiefs en ze heeft het gedaan of in ieder geval geprobeerd.

Quilten kan ze ook heel mooi. Ze heeft al vele quilts gemaakt. Je weet wel, met van die kleine lapjes die aan elkaar genaaid worden waardoor allerlei patronen ontstaan. Ik ben ook best creatief maar hier heb ik dus echt het geduld niet voor , wat een werk is dat!

 

Voor mij heeft ze er ook één gemaakt. Vaak worden quilts van veel verschillende lapjes in vele kleuren gemaakt. Ik wilde een ‘rustige’ quilt die mooi zou staan in mijn huis zonder blikvanger te zijn.

De stoffen heb ik zelf uitgezocht. Het is Franse stof met een beetje vintage uiterlijk. Oudblauw met kleine stipjes en beige met romantische rozen in vervaagd grijs. Ze heeft hem helemaal met de hand (!) doorgequilt.

Hij ligt er niet alleen mooi te zijn. We pakken hem er regelmatig bij . Lekker om er even onder te kruipen als je tv zit te kijken. Mijn zoon gaat er rustig een slaapje onder liggen doen, zo’n groot lijf onder zo’n lieflijk kleedje, echt géén gezicht.

Komend weekend vieren we zijn 22^e verjaardag. Ik kan het bijna niet geloven dat hij al zo groot is. De tijd dat hij als ondeugende peuter door de kamer rende of met z'n auto's of houten briotreintje zat te spelen, lijkt zo kort geleden.

Als je oudste kind al 22 wordt, hoe oud ben je zelf dan wel niet?

Dat kan ik soms ook niet geloven.
Wat gaat de tijd toch snel.

Laten we toch vooral van iedere dag en ieder mooi moment genieten.

Geniet dus van komend weekend,

De weerberichten zien er goed uit.

Barry