Paper rose corsage

 

Inmiddels heb ik al vele rozen van papier gemaakt, hele boeketten. Ieder leeg vaasje moet eraan geloven. Nu is dat best leuk natuurlijk maar een huis vol met papieren rozen moet ook weer niet. Dus geef ik af en toe een boeketje cadeau of maak ik rozen in opdracht.

Nu wilde ik eens wat anders dan rozen op een steel voor in de vaas.

Geïnspireerd door foto’s uit een boek van Rachel Ashwell bedacht ik om eens een ouderwetse corsage te maken. Zo eentje die dames bij een gala droegen en werd verzorgd door de uitnodigende partij. Tevoren had de heer geïnformeerd naar de kleur van de japon die zijn dame zou dragen èn naar haar lievelingsbloemen. Zo’n romantische corsage wilde ik maken, eentje uit vervlogen tijden.

 

 

 

Een roos van papier, oud gemaakt met een slokje koffie,  een stukje brocant kant dat ik nog had liggen. Het hart van de roos is ook oud, dat komt uit Lille van een verkoper van brocante corsages, communiekransjes, bruidssluiers en dergelijke. Hij verkocht ook oude ‘onderdelen’ zoals wasknopjes en meeldraadjes, kant, lint en tule.

 

De corsage spelde ik, zoals het hoort, links onder het sleutelbeen van de dame. De bloem naar beneden. Het kanten jabotachtige kraagje kocht ik vorig jaar ook in Lille.

Deze corsage met lichtroze roos maakte ik voor dochter Charlotte. Hij ligt op haar kamer bij het bruidsdiadeem van mijn moeder. Mijn moeder heeft dit diadeem gedragen toen ze trouwde met mijn vader. Er zat toen ook een tule sluier aan vast. Mooi hè.

Charlotte kreeg het diadeem van haar omdat ze het zo mooi vond.

Deze zelfgemaakte 'bruidskrans' van papieren roosjes liet ik al eerder zien. Het hangt nu aan de zijkant van de blauwe kast bij een oud Frans onderjurkje met monogram en mooie stoffen knoopjes. Door mijn bezoek aan Déjà-Vu in Oosterhout kreeg ik zin om ook zoiets in het zicht te hangen. Ik heb boven in een doos een echte verzameling oud kant, monogramservetten, tafelkleden etc. Als ik zoiets zie tijdens een vakantie op een vide-grenier, kan ik het niet laten liggen. Dat was 25 jaar geleden ook al zo. Veel spullen liggen al jaren en jaren netjes opgeborgen. Gewassen, gestreken en gekoesterd. Ik ga het vaker te voorschijn halen, gewoon om ernaar te kunnen kijken. Zo mooi!

Ik ben wat aan het fotograferen geslagen. Sommige van deze foto’s heb ik gemaakt met het toestel van mijn man, een Nikon D80. Nu moet ik opletten dat dit niet mijn zoveelste hobby wordt, want eigenlijk heb ik daar geen tijd voor.

Maar leuk is het wel.

Groeten,

Barry