Brocante?

 

 

Vorige keer liet ik jullie mijn zelf opgeknapte neppe brocante hoedendoos zien. Nu ik toch bezig ben; wat dachten jullie van deze kransjes?

Ik heb weer geprobeerd  brocante te faken. 

Bruidskransjes, of communiekransjes zo je wilt.

 

 

 

Voorbeelden stonden in het magazine van Jeanne d’Arc Living en op de blog ‘By Meisje’, een Duits blog.

 

Ook in Duitsland doen ze kennelijk aan brocante. Leuk om via het bloggen een Duits blogvriendinnetje te vinden. Kijk eens op haar blog, ik vind het er altijd heel gezellig uitzien By Meisje (klik)

 

 

Van die kleine knutselwerkjes of handwerkjes die snel af zijn, daar houd ik van. Dat het niet te veel tijd maar ook niet te veel geld kost. Als het mislukt, gooi je het gewoon weg.

Ik knipte de bloemen uit oud satijnen lint dat ik bij brocanterie Déjà-Vu kocht, dat gaf al meteen een leuk effect. Ik kleurde de bloemen met koffie en met strijkversteviger maakte ik ze mooi stevig. De hartjes zijn zoetwaterpareltjes. Verder gebruikte ik stukjes oud kant, ooit gekocht op een brocante. Voor de blauwe gebruikte ik wasknopjes die ik in Lille kocht. De kransjes zijn dus een beetje van mezelf en een beetje echt brocant.

Maar eigenlijk zijn ze best aardig geworden, ze mogen blijven.

De witte staat heel leuk op het tule dat ik afgelopen zomer in Zuid-Frankrijk op een brocante-marktje kocht.

 

 

 

 

 

Ik zag dat het al twee weken geleden was dat ik wat postte. Het zou zomaar kunnen dat de volgende weer op zich laat wachten. Gewoon druk met allerlei andere zaken.

 

 

Voor nu wens ik jullie een fijne week verder en alvast een goed weekend.

 

Barry

Brocante hoedendoos

 

Hoe vinden jullie mijn nieuwe oude hoedendoos?

Ik heb hem al meer dan 25 jaar. Toen ik hem kreeg, viel hij bijna van ellende uit elkaar. Hij is van een zus van mijn oma geweest. Heel heel oud dus, maar niet ‘leuk’ oud, als je begrijpt wat ik bedoel. Geen mooie brocante uitstraling zeg maar. Gewoon bruin karton en verder niks.

Om het verder uit elkaar vallen te voorkomen had ik hem beplakt met Laura Ashley behang, toen was dat best leuk. Met toen bedoel ik ergens in de jaren ’80.

 

Heel lang stond hij in de slaapkamer totdat ik kort geleden dacht. Die doos moet eruit of ik moet er wat aan doen. Ik verfde hem dik met witte krijtverf. Nadat de verf droog was ben ik er met fijn schuurpapier overheen gegaan en heb wat lukrake vegen gegeven met distress ink.

 

 

Over een gewoon wit A4 velletje heb ik koffie gemorst. Nadat het papier gedroogd was heb ik het gestreken en het mooie label erop geprint.
Oud linnen lintje eraan

 

et voilà

chapeau voor deze boîte à chapeau!

 

 

 

 

Nu mag deze naast de hoedendoos staan die ik laatst op een rommelmarkt kocht.

 

 

 

Ook een oude maar deze is al goed van zichzelf. Samen zijn ze een leuk paar, zo bovenop de kast.

 

 

Het rieten valies was trouwens van diezelfde tante. Er is zoveel uit die familie bewaard gebleven en daar ben ik nu zó blij mee!

En weet je wat ik in het valies bewaar? Mijn oude kleuterschoolwerkjes en schoolschriftjes.

Het zou zomaar kunnen dat ik mijn bewaardrift van die oude tante geërfd heb (zij zou zeggen “georven”)

Groeten!

Barry

Grace Kelly en Paleis Het Loo

 

 

Zoals ik in mijn vorige post vertelde, gingen we niet alleen naar Emst.

Omdat we dan toch in de buurt waren, hadden we het plan opgevat ook naar Paleis het Loo te gaan. Daar wilde ik al langer weer eens naartoe. Ik was er voor het laatst toen ik nog kind was, ik zat nog op de basisschool.

Een andere reden was de expositie ‘Grace Kelly, prinses en stijlicoon’ , die daar nog tot en met 4 januari 2015 loopt (klik)

 

Een verhaal over het leven  van prinses Gracia van Monaco, een waargebeurd sprookje, dat helemaal geen sprookje bleek te zijn. Toch, ik vond het erg leuk om te zien allemaal. Haar kleding, haar accessoires als schoenen, brillen, hoeden, sieraden, maar ook filmbeelden en foto’s brachten het verhaal van deze prinses opnieuw tot leven.

Hoewel ik nog erg jong was toen het zich allemaal afspeelde, het beeld van prinses Grace, geboren in de Verenigde Staten als ‘Grace Patricia Kelly’, zit ook in mijn geheugen. Ik weet nog goed dat ik haar héél mooi vond. Het leek mij wel wat om prinses te zijn.

Maar niet alleen prinses, Grace Kelly (1929-1982) was een Amerikaanse actrice die door haar huwelijk met Rainier van Monaca prinses werd. Als stijlicoon  werd zij een van de meest gefotografeerde vrouwen van de twintigste eeuw. Altijd op de voet gevolgd door de media in haar succesvolle leven als Amerikaanse filmster, als vorstelijke bruid en als prinses van Monaco.

Ik wilde wat foto’s nemen maar bij de eerste de beste poging werd ik direct bij de lurven gegrepen “Geen foto’s!”. Beschaamd deed ik mijn fototoestel snel terug in mijn tas:  “sorry”

Later zag ik anderen wel gewoon foto’s maken, ik had kennelijk de pech gehad dat iemand het zag. Toch durfde ik m’n toestel echt niet meer te voorschijn te halen.

Alleen bij de ingang mocht het

In Paleis het Loo zelf mocht je wel foto’s maken. Best een aanrader, het is er heel mooi.
 

 

De barokke tuinen zijn ook prachtig. Alleen worden ze op dit moment onder handen genomen, dat was jammer. We gaan zeker nog een keer terug als de tuinen klaar zijn. Dan doen we ook de Oranjewandeling door het bos van Het Loo. Daar hadden we nu geen tijd meer voor.

 

 

zusje

 

Ik kijk naar buiten en zie dat de herfst nu echt in het zadel zit. Eigenlijk best fijn (ik durf het bijna niet te zeggen) ik geniet van de wisseling van de seizoenen. Vanmorgen zei Charlotte het ook “mam, ik vind het best gezellig, die herfst” en gelijk heeft ze.

Fijne week,

Barry