O schone stede... Beauville

église deSaint-Jacques

We kennen allemaal Parijs. We weten van grote steden als Marseille, Nice of Avignon.
De Provence, Côte d’Azur, Bretagne of de Vogezen. Zelfs als je er nooit geweest bent, weet je van het bestaan af.

Iets onbekender is het département Lot-et-Garonne. Toeristisch nog niet uitgemolken. Het is vernoemt naar de twee belangrijke rivieren in dit gebied: de Lot en de Garonne. Het département is ruim vijfduizend vierkante kilometer groot en telt minder dan vierhonderd duizend inwoners. Met een bevolkingsdichtheid van slechts 63 inwoners per vierkante kilometer is het gebied een stuk minder dicht bevolkt dan Nederland.

 

De provincie Zuid-Holland, waar ik woon,  heeft een bevolkingsdichtheid die maar liefst twintig keer zo hoog is als die van Lot-et-Garonne!

Maar zelfs onze meest rustige provincies Drenthe, Groningen en Friesland tellen gemiddeld bijna drie tot vier keer zoveel inwoners per vierkante kilometers.  

Hoe rustig wil je het hebben?

Daar zijn pareltjes te vinden. Kleine schattige oude Franse dorpjes die hun oorsprong vinden in het Romeinse tijdperk of de Middeleeuwen.

Zoals Beauville.

Beauville ligt tussen de grote steden Bordeaux en Toulouse. Maar beide steden liggen wel meer dan 100 km ervandaan. Het  ligt hoog en kijkt uit over een weids heuvelachtig gebied.

De velden zijn gevuld met  zonnebloemen, graan, mais, boomgaarden of koeien. Heel afwisselend en de verschillen in kleur zijn overweldigend.

 

 

Kijk! De pijl wijst aan waar het huisje ligt.

Het centrum is klein, je kunt het in één keer overzien. Het is heel traditioneel ingericht, een  plein met café, mairie en kerk. Er is een bakker en een ieniemienie supermarktje

 

Dit is le mairie, het stadhuis

links van de mairie een straat en dan dit huis

dan weer een straatje

 

Net als andere oudere dorpen heeft het een duidelijk aanwezige versterkingsmuur rondom. Er is zelfs een kasteel. Dat kun je helaas niet bezoeken omdat het in privébezit is.  

 

zomaar een deur

of hek van een achtertuin

De kerk, de église catolique de Saint-Jacques uit de 16^e eeuw staat op de lijst van historische monumenten van het departement Lot-et-Garonne. Niet dat het een heel bijzondere kerk is hoor. Maar juist door de eenvoud vind ik hem mooi.

 

 

Op zondag hebben wij de mis bijgewoond. Mijn vooroordeel dat er in Frankrijk geen hond meer naar de kerk gaat, is om zeep geholpen. Ik denk dat er toch wel zo’n 50 mensen waren. Voor een dorp met ongeveer 500 inwoners is dat percentage gewijs zeker niet minder dan in Nederland.
Ik weet natuurlijk niet of dit uitzondering of regel is.

De kerkgangers waren jong, oud, man, vrouw, gezinnen en kinderen. We werden hartelijk en warm ontvangen. De pastoor gaf iedereen een  hand bij binnenkomst en opnieuw iedereen een hand toen de kerk weer uitging. Ik heb met gespitste oren zitten luisteren, af en toe begreep ik flarden van wat er gezegd werd. Zingen ging beter, want dan kon je meelezen. Ik ben zelf niet katholiek, dus een katholieke dienst op zich was ook wennen voor mij. 

In de Lot-et-Garonne heb je het gevoel in 'het echte Frankrijk' terecht gekomen te zijn. Je mengt je hier prima tussen de lokale bevolking die vriendelijk, beleefd en gastvrij is. Het imago van botte Fransen wordt in deze streek zelden tot nooit bevestigd. Zoiezo, heb ik geen hekel aan Fransen.

Ongemerkt is deze blogpost een heel verhaal geworden.

Tsja, waar het hart vol van is, loopt de mond van over…

Er komt nog meer, sorry

In de volgende post

 

Au revoir!

Barry