 |
| église deSaint-Jacques |
We kennen allemaal Parijs. We weten van grote steden als Marseille, Nice of Avignon.
De Provence, Côte d’Azur, Bretagne of de Vogezen. Zelfs als je er nooit geweest bent, weet je van het bestaan af.
Iets
onbekender is het département Lot-et-Garonne. Toeristisch nog niet uitgemolken. Het is vernoemt naar de twee belangrijke rivieren in dit
gebied: de Lot en de Garonne. Het département is ruim vijfduizend vierkante
kilometer groot en telt minder dan vierhonderd duizend inwoners. Met een
bevolkingsdichtheid van slechts 63 inwoners per vierkante kilometer is het
gebied een stuk minder dicht bevolkt dan Nederland.
De provincie Zuid-Holland,
waar ik woon, heeft een
bevolkingsdichtheid die maar liefst twintig keer zo hoog is als die van
Lot-et-Garonne!
Maar zelfs
onze meest rustige provincies Drenthe, Groningen en Friesland tellen gemiddeld bijna
drie tot vier keer zoveel inwoners per vierkante kilometers.
Hoe rustig wil je het hebben?
Daar zijn pareltjes
te vinden. Kleine schattige oude Franse dorpjes die hun oorsprong vinden in het
Romeinse tijdperk of de Middeleeuwen.
Zoals
Beauville.
Beauville ligt tussen de grote steden Bordeaux en Toulouse. Maar beide
steden liggen wel meer dan 100 km ervandaan. Het ligt hoog en kijkt uit over een weids
heuvelachtig gebied.
De
velden zijn gevuld met zonnebloemen,
graan, mais, boomgaarden of koeien. Heel afwisselend en de verschillen in kleur zijn overweldigend.
Kijk! De pijl wijst aan waar het huisje ligt.
Het centrum is klein, je
kunt het in één keer overzien. Het is heel traditioneel ingericht, een plein met café, mairie en kerk. Er is een bakker en een ieniemienie supermarktje
 |
Dit is le mairie, het stadhuis
|
 |
links van de mairie een straat en dan dit huis
|
 |
dan weer een straatje
|
Net als andere
oudere dorpen heeft het een duidelijk aanwezige versterkingsmuur rondom. Er is
zelfs een kasteel. Dat kun je helaas niet bezoeken omdat het in privébezit is.
 |
| zomaar een deur |
 |
| of hek van een achtertuin |
De kerk, de église catolique de
Saint-Jacques uit de 16e eeuw staat op de lijst van historische
monumenten van het departement Lot-et-Garonne. Niet dat het een heel bijzondere
kerk is hoor. Maar juist door de eenvoud vind ik hem mooi.
Ik weet natuurlijk niet of dit uitzondering of regel is.
De kerkgangers waren jong, oud,
man, vrouw, gezinnen en kinderen. We werden hartelijk en warm ontvangen. De
pastoor gaf iedereen een hand bij
binnenkomst en opnieuw iedereen een hand toen de kerk weer uitging. Ik heb met gespitste oren zitten luisteren, af en toe begreep ik flarden van wat er gezegd werd. Zingen ging beter, want dan kon je meelezen. Ik ben zelf niet katholiek, dus een katholieke dienst op zich was ook wennen voor mij.
In de
Lot-et-Garonne heb je het gevoel in 'het echte Frankrijk' terecht
gekomen te zijn. Je mengt je hier prima tussen de lokale bevolking die vriendelijk, beleefd en gastvrij is. Het imago
van botte Fransen wordt in deze streek zelden tot nooit bevestigd. Zoiezo, heb ik geen hekel aan Fransen.
Ongemerkt is
deze blogpost een heel verhaal geworden.
Tsja, waar
het hart vol van is, loopt de mond van over…
Er komt nog
meer, sorry
In de
volgende post
Au revoir!
Barry
