De schoonheid van la Baie de Somme

La Baie de Somme behoort tot de exclusieve ‘club van de mooiste baaien ter wereld’.

Ik begrijp dat nu wel. 

 

 

Vanaf het appartement konden we via wat trappen en straatjes afdalen naar de baai. Saint Valéry-sur-Somme heeft een lange boulevard langs de baai met allerlei gezellige (vis)restaurants.

 

Bij laag water zie je het donkergrijze slik, het gedeelte dat bij vloed steeds onderloopt. Bootjes liggen te wachten tot ze weer 'mogen'

Je ziet aan de overkant grote groene velden, dat zijn de schorren. Dit stuk loopt alleen bij springvloed onder. Schapen grazen in het zoute gras en zijn daarom beroemd in de regionale keuken als “Pré-Salé”.
Voorgezouten schaap, zeg maar.

Er zijn ook uitgestrekte zandvlaktes waar allerlei soorten vogels vertoeven. Vele soorten vogels rusten hier tijdens hun trektocht naar het zuiden en weer terug.

Zeehonden zie je er ook. Zo grappig als je over de boulevard langs de baai loopt en er opeens een lief neusje boven het water uitsteekt.

 

 

Le Hourdel ligt aan de zuidelijk ‘ingang’ van de baai. Natuurlijk mèt vuurtoren om vissersboten de weg te wijzen. Hier begint de zee, wat een ruimte!

 

 

Er ligt een lange dijk van grote kiezels, heel apart. Je kunt deze dijk een heel stuk aflopen richting de zee.

 

De grens tussen hemel en zee lijkt hier niet te bestaan, het ene gaat bijna naadloos over in het andere. Het licht en de kleuren zijn er betoverend. Zoveel tinten wit, grijs, blauw, groen.
 

Iedere avond maakten we een wandeling langs de baai.

 

 

Wat een prachtige zonsondergang! Het water heel verstild. 
In de verte zie je de lichtjes van Le Crotoy, een dorpje aan de overkant.

Dit dorpje wordt gedomineerd door een prachtig oud hotel. Een groot oranje ‘kasteeltje’ met torentjes. Misschien ook eens leuk om te overnachten?

 

 

In Le Crotoy kun je ouderwets naar zee, het heeft een  zandstrand en dit ligt als enige in Noord Frankrijk pal op het zuiden. We hebben er ‘zondagmiddags lekker liggen luieren totdat er een enorme bui losbarstte. Hoe snel het strand dan leeg is! We moesten nog een aardig stukje rennen naar de auto. Ik ben halverwege onder een boom gaan schuilen met de tassen terwijl manlief het laatste sprintje trok naar de auto. Tot op de draad nat kwam hij me onder de boom halen. We reden terug naar Saint Valéry en wat is het dan fijn als je een mooi appartement hebt. Douchen, verkleden en dan met een boek en wijntje op de bank.

‘k Ga er meteen bij zeggen, dat dit de enige bui was die we in Frankrijk hadden en dan is het niet zo erg.

 

De volgende blogpost nog meer foto's want wat was er veel te fotograferen in Picardië!

Zoals Cayeux-sur-Mer met het enorme kiezelstrand en de vele, vele strandhuisjes.

Of de krijtrotsen bij Ault.

Zoveel moois!

 

Voorlopig genoeg te bloggen dus

en dan komt Engeland ook nog...

 

Groeten,

Barry