Land of hope and glory

Na een aantal heerlijke dagen in Picardië zijn wij bij Calais de tunnel ingedoken. Een tunnel onder het Kanaal! Als je dit 50 jaar geleden had verteld, op een verjaardag ofzo, hadden ze naar hun voorhoofd gewezen.

Een tunnel?
Onder de zee door?
Van Frankrijk naar Engeland?
“Ben je gek geworden!”

Ik vond het best een aparte gewaarwording en had zo’n beetje dezelfde spanning in m’n onderbuik als wanneer ik ga vliegen.

Het is ook raar! Zo ben je nog in Frankrijk en zo rijd je ‘opeens’ links, spreekt men een andere taal, moet je met ponden betalen en regent het…

Welcome to the United Kingdom!

 

Gelukkig viel die regen reuze mee. Vanaf Folkestone reden we via  een kleine omweg naar onze eerste Bed & Breakfast in East Sussex.

 

 

Bij St. Mary’s Bay aan de zuidkust maakten we een stop. Even bijkomen van de ‘cultuurshock’ en het links rijden.

Daarna deden we het plaatsje Rye aan. Een oud Engels stadje met smalle straatjes die geplaveid zijn met kiezels. Het heeft een leuk centrum met kleine winkeltjes, vooral antiekwinkeltjes zijn goed vertegenwoordigd.

 

 

Bij ‘Simon the Pieman’ (claims to be the oldest tearoom in Rye) namen we een afternoon tea met warme scones, room en jam.

 

Daarna redden we verder naar onze B &B.
We hadden geboekt via internet en hadden niet echt benul wat ons te wachten stond.

 

Helemaal leuk! We hadden een kamer met ontbijt in dit huis.

 

 The Frontdoor

  The living room

 Hoe Engels wil je het hebben?

 

We kregen ontbijt in de eetkamer, ook al zo traditioneel ingericht.

Van het ontbijt zelf heb ik geen foto's genomen. Niet iedereen vind het prettig als er iemand met een fototoestel loopt rond te hupsen als je net wakker bent.

 

 

Ja, nu wist ik het zeker; ‘We zijn echt in Engeland’

En we hebben zulke mooie plekken gezien

een tipje van de sluier: Leith Hill, Petworth Place, Sissinghurst, Canterbury

 

Daarover meer in een volgende blogpost

 

Fijne zondag,

Barry