Land of hope and glory

Na een aantal heerlijke dagen in Picardië zijn wij bij Calais de tunnel ingedoken. Een tunnel onder het Kanaal! Als je dit 50 jaar geleden had verteld, op een verjaardag ofzo, hadden ze naar hun voorhoofd gewezen.

Een tunnel?
Onder de zee door?
Van Frankrijk naar Engeland?
“Ben je gek geworden!”

Ik vond het best een aparte gewaarwording en had zo’n beetje dezelfde spanning in m’n onderbuik als wanneer ik ga vliegen.

Het is ook raar! Zo ben je nog in Frankrijk en zo rijd je ‘opeens’ links, spreekt men een andere taal, moet je met ponden betalen en regent het…

Welcome to the United Kingdom!

 

Gelukkig viel die regen reuze mee. Vanaf Folkestone reden we via  een kleine omweg naar onze eerste Bed & Breakfast in East Sussex.

 

 

Bij St. Mary’s Bay aan de zuidkust maakten we een stop. Even bijkomen van de ‘cultuurshock’ en het links rijden.

Daarna deden we het plaatsje Rye aan. Een oud Engels stadje met smalle straatjes die geplaveid zijn met kiezels. Het heeft een leuk centrum met kleine winkeltjes, vooral antiekwinkeltjes zijn goed vertegenwoordigd.

 

 

Bij ‘Simon the Pieman’ (claims to be the oldest tearoom in Rye) namen we een afternoon tea met warme scones, room en jam.

 

Daarna redden we verder naar onze B &B.
We hadden geboekt via internet en hadden niet echt benul wat ons te wachten stond.

 

Helemaal leuk! We hadden een kamer met ontbijt in dit huis.

 

 The Frontdoor

  The living room

 Hoe Engels wil je het hebben?

 

We kregen ontbijt in de eetkamer, ook al zo traditioneel ingericht.

Van het ontbijt zelf heb ik geen foto's genomen. Niet iedereen vind het prettig als er iemand met een fototoestel loopt rond te hupsen als je net wakker bent.

 

 

Ja, nu wist ik het zeker; ‘We zijn echt in Engeland’

En we hebben zulke mooie plekken gezien

een tipje van de sluier: Leith Hill, Petworth Place, Sissinghurst, Canterbury

 

Daarover meer in een volgende blogpost

 

Fijne zondag,

Barry

 

Brocante pannetje

 

 

Ter afwisseling even geen landschapsvakantiefoto’s

of toch wel iets van die orde...

Als je in Frankrijk op vakantie bent, mag een brocante of vide grenier niet ontbreken. Er waren er wel een aantal!

 

Helaas niet echt mooi spul, veelal troep. Toch… ik houd van die sfeer.
en als je goed zoekt, vind je altijd wel wat.
Ik kocht wat grespotten, altijd leuk.

en dit schattige aardewerken  pannetje bij een bejaard echtpaar. Ze zaten zo gemoedelijk samen achter een tafel met allerlei huisraad. Dit pannetje trok direct mijn aandacht.

Je kunt zien dat het erg oud is en intensief gebruikt, de onderkant is helemaal zwart. Kennelijk heeft het heel wat jaren op het vuur gestaan of in de oven.

Die mocht mee
en nu staat het voorlopig op mijn aanrecht.

 

Ik wens jullie alvast een fijn weekend toe

 

Groeten,

Barry

 

Krijtrotsen bij Ault

Wéér foto’s van onze vakantie in Picardië. Zijn jullie het al zat?

Ik wil nog even terugkomen op mijn vorige post over de strandhuisjes. Sommigen vonden het er zo rustig uitzien en vroegen zich af of ik daar soms in m’n eentje was.

‘k Zal het uitleggen. Cayeux ligt aan zee. Als je aan komt rijden loopt de weg langs zee. Aan de ene kant heb je woonhuizen, hotels, restaurants, appartementen etc. Aan de andere kant zijn grote parkeerplaatsen, meteen daar begint het strand, je ziet vanaf de parkeerplaatsen de huisjes aan de achterkant. En inderdaad daar zie je niemand. Er zit wel een deur in de achterkant maar van de meeste huisjes is die dicht. Je kunt dus vanaf de parkeerplaats naar hartenlust foto’s maken, niemand loopt of zit aan de achterkant.

Om de zoveel huisjes is er een tussendoorgang naar het strand. Aan de voorkant, aan de strandkant, is een houten promenade, een soort van brede, lange vlonder. Daar kun je overheen wandelen of op zitten, geen last van de keien dus. Er staan ook bankjes.

Aan de voorkant van zo’n huisjes zit een deur en een raam. Voor het raam zit een luik, een soort van klep die omhoog kan en dan is het een luifel om onder te zitten. Volgens mij kun je niet overnachten in deze huisjes, ze zijn puur om een dagje strand door te brengen. Ik zag er bijvoorbeeld tuinstoelen en een tafel in staan en strandspullen. Ik denk dat je zo’n huisje kunt huren voor een dag of periode. Maar ik vermoed dat er ook huisjes privé eigendom zijn omdat sommige huisjes een afwijkende kleur hebben en een naam.

Voor de foto’s die ik aan de voorkant genomen heb, heb ik een rustig stukje gekozen. Ik houd er niet van om mensen ongevraagd op de foto te zetten en zeker om die foto’s  dan op mijn blog te plaatsen. Stel je voor, ik zou het ook niet leuk vinden om mezelf opeens terug te zien op een blog van een volslagen vreemde.

Maar nu Ault:

 

De plaatjes die ik hier laat zien zijn van de krijtrotsen bij Ault. Toch wel heel apart hoor, van die hoge witte muren die de zee tegenhouden. We hebben een stuk onderlangs gelopen en een stuk bovenlangs.

 

Bovenstaande  foto's zijn 'beneden' genomen

 

 

en deze vanaf  'boven'.

Van beide kanten is het indrukwekkend.

 

 

Je kunt er geen schelpen zoeken maar stenen des te meer in heel veel kleuren en vormen. Ik heb er best veel mee naar huis genomen.

En nu weet ik eigenlijk niet wat ik er mee moet ...

 

Tot blogs weer

de volgende keer foto’s van de overkant, van Engeland

Barry

Huisjes op het strand

Heel fotogeniek vind ik ze, deze strandhuisjes.

En wat zijn het er véél!

Meer dan 400

 

 

We waren op het strand van Cayeux-sur-Mer. Een strand niet van zand maar van grote kiezels. Ligt niet echt lekker dus mensen zitten heerlijk voor hun strandhuisje, gehuurd of eigendom, op de lange promenade, een soort vlonder.

 

 

 

 

We waren wat aan het rondtoeren en  hadden een stokbrood, mes, stuk brie, twee gekookte eieren en een fles water mee.

Dit was onze lunch op een bankje langs dit kiezelstrand met uitzicht op de zee en links en rechts van ons de rijen huisjes.

Wéér een leuk stukje Frankrijk ontdekt,

Fijne zondag allemaal

 

Barry

De schoonheid van la Baie de Somme

La Baie de Somme behoort tot de exclusieve ‘club van de mooiste baaien ter wereld’.

Ik begrijp dat nu wel. 

 

 

Vanaf het appartement konden we via wat trappen en straatjes afdalen naar de baai. Saint Valéry-sur-Somme heeft een lange boulevard langs de baai met allerlei gezellige (vis)restaurants.

 

Bij laag water zie je het donkergrijze slik, het gedeelte dat bij vloed steeds onderloopt. Bootjes liggen te wachten tot ze weer 'mogen'

Je ziet aan de overkant grote groene velden, dat zijn de schorren. Dit stuk loopt alleen bij springvloed onder. Schapen grazen in het zoute gras en zijn daarom beroemd in de regionale keuken als “Pré-Salé”.
Voorgezouten schaap, zeg maar.

Er zijn ook uitgestrekte zandvlaktes waar allerlei soorten vogels vertoeven. Vele soorten vogels rusten hier tijdens hun trektocht naar het zuiden en weer terug.

Zeehonden zie je er ook. Zo grappig als je over de boulevard langs de baai loopt en er opeens een lief neusje boven het water uitsteekt.

 

 

Le Hourdel ligt aan de zuidelijk ‘ingang’ van de baai. Natuurlijk mèt vuurtoren om vissersboten de weg te wijzen. Hier begint de zee, wat een ruimte!

 

 

Er ligt een lange dijk van grote kiezels, heel apart. Je kunt deze dijk een heel stuk aflopen richting de zee.

 

De grens tussen hemel en zee lijkt hier niet te bestaan, het ene gaat bijna naadloos over in het andere. Het licht en de kleuren zijn er betoverend. Zoveel tinten wit, grijs, blauw, groen.
 

Iedere avond maakten we een wandeling langs de baai.

 

 

Wat een prachtige zonsondergang! Het water heel verstild. 
In de verte zie je de lichtjes van Le Crotoy, een dorpje aan de overkant.

Dit dorpje wordt gedomineerd door een prachtig oud hotel. Een groot oranje ‘kasteeltje’ met torentjes. Misschien ook eens leuk om te overnachten?

 

 

In Le Crotoy kun je ouderwets naar zee, het heeft een  zandstrand en dit ligt als enige in Noord Frankrijk pal op het zuiden. We hebben er ‘zondagmiddags lekker liggen luieren totdat er een enorme bui losbarstte. Hoe snel het strand dan leeg is! We moesten nog een aardig stukje rennen naar de auto. Ik ben halverwege onder een boom gaan schuilen met de tassen terwijl manlief het laatste sprintje trok naar de auto. Tot op de draad nat kwam hij me onder de boom halen. We reden terug naar Saint Valéry en wat is het dan fijn als je een mooi appartement hebt. Douchen, verkleden en dan met een boek en wijntje op de bank.

‘k Ga er meteen bij zeggen, dat dit de enige bui was die we in Frankrijk hadden en dan is het niet zo erg.

 

De volgende blogpost nog meer foto's want wat was er veel te fotograferen in Picardië!

Zoals Cayeux-sur-Mer met het enorme kiezelstrand en de vele, vele strandhuisjes.

Of de krijtrotsen bij Ault.

Zoveel moois!

 

Voorlopig genoeg te bloggen dus

en dan komt Engeland ook nog...

 

Groeten,

Barry

Baie de Somme

 

We zijn weer terug, veilig en wel.

En we hebben een heerlijke vakantie gehad. De komende tijd ga ik jullie bestoken met foto’s , ik heb er ontzettend veel gemaakt. Dat komt omdat we wat hebben rondgetrokken en op drie verschillende plekken zijn geweest in Frankrijk en Engeland.

Dan blijf je foto’s maken want telkens is er weer wat nieuws te beleven.

Maar laat ik bij het begin beginnen. Dat was in Picardië. We hadden voor een aantal dagen een appartement gehuurd in Saint Valéry-sur-Somme, een plaatsje aan de Baai van de Somme. Ik zag twee keer een reportage van het interieur van dit adres. Een keer in het blad Seasons en ook in de En France. De bladzijden had ik uitgescheurd en bewaard. En wie wat bewaard, die heeft wat. Een vakantieadres in dit geval.

 

 

Aan de Rue d'Argoules in Saint Valéry-sur-Somme. Een gewone straat, geen vakantiepark ofzo. Je bent dus echt even Frans met de Fransen.

 

 

Het is een heel oud Picardisch huis, zoveel mogelijk in tact gelaten. De eigenaar heeft een brocantewinkel in Saint Valéry-sur-Somme, dat zeg misschien al genoeg.

 

 

de hal, waar je binnenkomt

 

de trap naar boven.

 

En het was echt als in de reportage. Zo grappig om een ‘blad binnen te lopen’.

In dit huis zijn drie appartementen, één op de begane grond, één op de eerste verdieping (daar verbleven wij) en één op de zolder. Dit was 'onze' huiskamer:

 

 

Het uitzicht over de baai is iedere keer anders. Bij eb staat de baai leeg, bij vloed staat hij vol water en alles daartussenin geeft telkens een ander plaatje.

 

 

’s Morgens zagen we de zon opkomen

 

en ook gloorde er een keer een regenboog aan de hemel.

 

Ik bedoel maar, dan heb je toch geen tv nodig?

Toch is er één klein nadeel aan dit appartement. Er is geen tuin of balkon. Je kunt dus niet lekker buiten zitten. Beetje jammer, juist omdat het erg mooi weer was toen wij er waren. Om buiten te zijn, moesten we er dus veel op uit trekken. Helemaal geen probleem want de baai is om de hoek, maar als je op vakantie bent, wil je ook weleens een lekker met een boek in het zonnetje zitten of niks doen. Dat moest dan binnen, voor het open raam.

(ik wilde het eerlijk zeggen voor het geval je erover denkt om dit eens te boeken)

(klik)

Daarentegen is het appartement erg ruim, schoon en heeft het een prima badkamer en kleine keuken. En dat is ook wel erg fijn.

In een volgende post zal ik jullie wat van de omgeving laten zien.

Groeten,

Barry